Posts tonen met het label verdriet. Alle posts tonen
Posts tonen met het label verdriet. Alle posts tonen

donderdag 24 september 2009

egeaux?


de stille wijs of net heel luid van elke klok gelijk, klinkt het sijpelen van wat zurig bijt: een tepel hier daar een lul, wat smegmaat interjunctie; zo lijmen letters en de woorden niet alleen, maar ook gelijk geschoolden; hele zwermen vogels uit de zelfde kooi en kuddes, zij die leerden aapnootmies nu op niveau 'gevorderd' - great minds to be - opgeklede skoda's
speeltijd: klasje uit,
plasje doen nu allemaal saam: sympathiek geschreven venijn
klatergoud dan maar.
ik spuug wat pseudo-spul, pretentie wordt mij afgeleerd en ook het...


médusitation (16 décembre 1967)

La poésie n’est pas poétique, c’est une épouvante.

À l’origine est la Méduse, de son tronc de corps
décapité coule le sang en flots et de ce sang naît

Pégase, le cheval ailé.

Ce n’est pas beau, c’est horrible.

La poésie a comme source le meurtre d’une épouvantable
fille, la poésie a pour origine un crime :
la poésie est un acte sadique, masochiste.

Ce n’est rien de charmant, c’est plutôt abominable.
Horrible.


Tout court, la poésie n’est que le mensonge, la sur-

compensation de quelqu’un de mauvaise foi, d’un menteur.

Et ce n’est pas un crime de compter les syllabes, de se
forcer à faire des rimes ? C’est contre nature.

Évidemment, chevaucher un dada ailé, ce n’est rien de

bien joli, ni de recommandable.

La poésie, la poésie, fleur bleue, attitude romantique ?

Eh non, la vulgaire escroquerie de quelqu’un qui cache

son infériorité derrière des joues gonflées et qu’il

essaie d’installer comme une merveille !!!


Raoul Hausmann, une anthologie poétique, Al Dante/Transbordeurs, 2007, pp 144


Een kind wordt geslagen, en Mijnheer slaat er niet naast.
Zo gaat dat met spiegels? Je ziet jezelf erin en toch merk je dat het niet hetzelfde is.
Vragen. Bijvoorbeeld: heeft het lustprincipe te maken met het spiegelding? Zo ja: wat? En het lustprincipe (het Jenzeits dan maar) en het Sadeaanse register: que? En zo veel meer.
Over het bloggedoe: Hm, je hebt me eens gezegd dat het niet is omdat je het anders beziet, dat je niet eveneens IN de wereld staat. Ik probeer me te handhaven. Ik weet niet waar je naar toe wil. Ik zei eerder: het lijkt elke keer alsof je me als 'de Ander' duwt - kneedt, als een hond die afgericht moet worden. Ik ben misschien niet eens een goede hond. Alles staat elke keer op losse schroeven - Als het om spanning gaat - wél... Het knijpt mijn keel toe.
Hondsmoe


maandag 27 oktober 2008


Afstand tussen keien zou meetbaar kunnen zijn, anders dan mensen ver-wijderen ze (zich) niet.
De ontvruchtende kilheid van een stenen be-sluit blaast door de nomadentent, ruist in beenderen waar druppels merg nog samentrekken. Gefossiliseerd en am(p)ber omvat(tend) de tijden: de vloeiende, de zachte, de koude, de golvende, de dwingende, de smekende, de hopende, de wachtende... de verzengende, de onvermengde.
Integriteit. Tot bloedens toe.
Illusies dienen in revers gedemaskeerd.
Vingers ontvlezen gekookte knoken.
Een holle mond zuigt het merg.
En lacht.
Ik blijf.
Dolen buiten het ordelijke leven.
Ogen kijken en weten niet of de huid nog wachten zal, het leer verbleekt in zon en kou.
Er is geen weefsel dat meer bindt dan weefsel dat niet bindt, het niet-gebonden zijn.
Het lichaam ligt, het schouwen blijft - de Andere arena - met dichtgeschroeide ogen - droog nu - en keizerlijk zwijgen in de doorngenaaide mond. Chirurgisch verwijderd - blijkt het wilde vlees te stimuleren.
Vingers schrijven, overal. Ik lees de tekens op mijn huid.

Kwartsprecisie is geen doel, een boemerang daarentegen. De splinterbom geeft alles prijs, compactheid ontvouwd in... het geheugen? Dromen. De buik van de egel.
Hier (daar, verderop, ver, ongezien geweten) is het lange lange blikken in besmuikte ogen.

De vensters blijven open. Blote voeten op het vuur. Ngalyod, glijd binnen!
In elke plek van dit huis… welkom op de dansvloer van sodade.

maandag 25 augustus 2008

GOD BLESS THE CHILD


Het kinderlijkje.
Er is (g)een kind.
Begrijp het nu. Er is (g)een kind.
Moe en doodgezwegen.
Die slag was gewoon te veel.
Handen die halen, helpen, houden van, die bewaren. Die…
Heb je schrik van mij? Word je groter als je óp me staat?

Ik wil zo graag maar hebben is niet van mij.


.