Afstand tussen keien zou meetbaar kunnen zijn, anders dan mensen ver-wijderen ze (zich) niet.
De ontvruchtende kilheid van een stenen be-sluit blaast door de nomadentent, ruist in beenderen waar druppels merg nog samentrekken. Gefossiliseerd en am(p)ber omvat(tend) de tijden: de vloeiende, de zachte, de koude, de golvende, de dwingende, de smekende, de hopende, de wachtende... de verzengende, de onvermengde.
Integriteit. Tot bloedens toe.

Illusies dienen in revers gedemaskeerd.
Vingers ontvlezen gekookte knoken.
Een holle mond zuigt het merg.
En lacht.
Ik blijf.
Dolen buiten het ordelijke leven.
Ogen kijken en weten niet of de huid nog wachten zal, het leer verbleekt in zon en kou.

Er is geen weefsel dat meer bindt dan weefsel dat niet bindt, het niet-gebonden zijn.
Het lichaam ligt, het schouwen blijft - de Andere arena - met dichtgeschroeide ogen - droog nu - en keizerlijk zwijgen in de doorngenaaide mond. Chirurgisch verwijderd - blijkt het wilde vlees te stimuleren.
Vingers schrijven, overal. Ik lees de tekens op mijn huid.

Kwartsprecisie is geen doel, een boemerang daarentegen. De splinterbom geeft alles prijs, compactheid ontvouwd in... het geheugen? Dromen. De buik van de egel.
Hier (daar, verderop, ver, ongezien geweten) is het lange lange blikken in besmuikte ogen.

De vensters blijven open. Blote voeten op het vuur. Ngalyod, glijd binnen!
In elke plek van dit huis… welkom op de dansvloer van sodade.

de kleur van de prentjes

Ooit zal het anders zijn, morgen of daarna. Dan dans ik in de droge rivierbedding en spring over stenen tot het water weer ontspruit. Het geheugen zal geheugen zijn en mijn buik vol nieuwe dingen. Ik zal weer fluit spelen en gitaar en soms... schilderen. Of zo.
Nu – de hoofdstad van mijn lichaam ligt in puin, een bohémien bevolkt mijn gedachten met zijn gesettelde gelaat, maar uit zijn ogen vonkt het

"Ooit en nu zijn gelijk, maar verschillend ingekleurde prentjes".

Stop
Contact

Sterrenstof, vermengd met wat van je over blijft.

Stopcontact

Elektriciteit jaagt door mijn aders. Ik ken het effect, het gekneusde bloed tekent nerven op mijn arm. Het schilderij dat je aanbracht, je unieke penseel, leeft als een wereld. Bladen uit boeken, rivieren van tekst, woorden, nieuwe namen, deuren… een verleden wordt hertekend. Er stromen kinderen tussen de vingers van mijn onderlijf.

Ik dacht… ik dacht…

Mijn zachte gehemelte raakt verbeend. De woorden die ik als de theezakjes van mijnwerkers tegen het plafond van de kantine keil. Ik vloei het badhuis uit in beken van duizendmeterdiep gedolven roet. Zo diep ga ik voor je, met een aardappelmesje slechts. En ondertussen is enkel het botsen van gedachten tegen mijn binnenschedelwand, het haperen ervan in klanken achter mijn huig en het twijfelmoment van woorden spuwen of slikken… dagvullend mensverterend. Het denken zelf wordt een daad van geweld.
En schrijven… mijn ammunitie, mijn bombardement…

De spiegel rookt en in zijn damp verstrik ik, schrik ik als hij plots, daar, midden op de scène mijn woorden kreupel slaat, verpulvert in een zwijgen.

Maatstaf, ik meet je niet, mat je niet. Ik laat me vullen.

.

effecten, zat van lezen

schip dondert achterwaarts in zee. En ik in het kielzog... Ik schuim. Met ogen dicht... laat ik alles fladderen. Elk element bezet een kust. Kust. De Spaanse peper doet pijn, zacht. Ik grom. Dat kan ik. Diep in mijn buik zit het monster. Er groeit vel overal. Om veel te voelen. Het verkleurt. De mast tekent lijnen en zeilen en klimt in mijn want. Ik schop hem soms, maar liefst, liefst laat ik hem komen. Mijn kraaiennest is rijk en open. Mât de cocagne. Ik ben er niet. Ik ben nergens. Waar ik niet ben, ben ik ook. Niet. Ik was gewoon het. En mijn hart klopt. Ach, die pluk haar ja. Maar een handvol, dat was ik niet. Ik was meer... ik was meer armenvol, zeeënvol, ademvol, kreun... verlangen. Een kom. Kom!

Het schip wendt de steven en alle hens aan dek. De Capibari zijn in zicht. Open rotsspleet, diepe geul. Mensenkinderen en al d'anderen. Leeuwen, tijgers, krokodillen. Slang. Grote slang, kom binnen. Weten. Bijten. Kop en staart en h... h... h... dubbel, alles, niets, de twee... negen... negen staarten. Groene ogen. Chatoyant.

Ik voel mijn vleugels gloeien en klapwiek, snak naar adem. Het gif spat. Explosie, duizend kleuren. Een gigantisch schilderij wordt geboren. Ik kijk van onderuit. Perspectief. Hoooh, perspectief. De ladder hangt uit, ik klim het kader binnen en ent me op en op en op. Onontkoombaar. Ik vloei uit. Ik verspreid mezelf daligewijs en glijd naar boven en naar binnen in de buis. Mond, oren, ogen. Spaanse peper. Hatsekidee! Wat is me dat hier allemaal? Caland a po unding in my e aaaaar!

Ik at een koninginnehap. En kijk! Ik ben bezeten. Het gek draait in me rond. Warm. Zo warm, zo heet. Ogen vallen naar beneden. Woorden struik-en sriit . er gaaat eIts een beetje fout hier, der. Derde het lijk de gorend hfut? total nite dus totaal niet. Alles goe. . . prefect in OK, orde. ORde weg geen orden noidig het fgaat wel. reaal, reall re-el- niet ik in teken tijd, echt... dhet dromt samen uuite lkaar. het se gewel dig moiiii daar. Laat me ik leef goed expansi... exponnn . geen bogus hier. een legua min of moeder ka ka ka. bobiseer. Bo bi ka so enz. Zat gelezen. Rook, hebel pfffffft. danke danke... kus. Vlieg. OOOOOooooooh. Merci. k zie goud. halo. licht schfijr lame blin sonder ogen gedoe. Toe. leer leer leer. hmmm het heer. cachée ; lezen, ale letters bekeken, zocht; geef –watr moet ik wettennnn, alles wil ik. waanzin lezen. Gek gek ek. ik ben niet ik niet meer. toch echt. veel. echt recht, welvingen. gewelfd gewolfd. wol vin. veel genaamd enzove... dupke dacht ge. du irrst dich duir errg K F I L Y ;hehe. ik dans . ga ogen dicht. moe; kapot. doodgraag. Reële. Open wijd ruim. Rijpe papaya’s plukken.
Ik lach met al mijn monden. Reken maar!