foto door het raam XVI - graven

nachtarbeid

waar ik door een glasplaat zak,
een kom breekt in vier stukken
getergde ouders in een droom
foto’s daar door jou geplaatst
en elk apart uniek geduid
hybride beesten in een koffer
tumult in de badkamer
zus roept een bekende naam
en zonder knoop of touw
wordt daar een vraag gesteld:
”Ben je alwéér bezig met die reiger?”
waarna ik uit het venster kijk
en zie hoe op een stoel een
pluchen zwartwit beest
een boeket kaarsen presenteert

Hm, de wenkbrauwen gefronst trek ik een vreemd gezicht. Nu dus. Niet gewaar. Wat dan wel? Dat je er bent, dat wil ik merken. Ik wéét het maar ik wil het weten. Ik wil het voelen, zó, dat ik nooit meer zou vergeten, terwijl ze terugkeert elke dag, de vraag, tot je bevestigt en ik eindelijk rusten kan als je zegt: ik ben er echt.

Je schrijft een droom in vreemde taal die zo fel lijkt als alles wat je schrijft recht schijnt in te haken op het mijne. Ik droom mijn nacht, begrijp hem niet. Overal verschijn je. Zie ik je, maar slechts van ver, in het kader van een raam, zo... nooit ben je bij me. Alleen en vol verdriet zoek ik de bomen op en leef zonder nog de grond te raken, lig op de mat van blaren en blaf tot ik niet meer kan en jankend start te zingen naar de wolken en het licht van nachtelijke wezens, en transformeer in duizend kleur-en dingen.
Wil je zien en laten gaan over al mijn delen. Af laten breken en terug monteren.

Grijs en ouder dan geweten tellen terug de dagen per gram als woorden binnenkomen, kostbaar. Goud! Een ader op niet geclaimd land. Per ton voor tijd die verstrijkt zonder je te horen, terwijl ik natte voeten krijg, ziek word van ellende. De brokkelende korst in vuile handen, graven in ingewanden van een kermend dier van rode aarde, dat explodeert als in paniek het dynamiet wordt aangestoken. De rivier houdt op met stromen en vraag na vraag, niet weten, proberen, tot slot slibt alles dicht tot jij verschijnt en sterker dan je lijkt moeiteloos het puin ruimt. Ik wil in je ogen kijken, in je neus, je lippen... en zien hoe het werkt bij jou en dat dan vergeten. De rest is puur vertrouwen.