Ik leg wat stukken opzij. Of ik ze nog nodig heb? Ik denk het niet. Niet meer. Nu ja, weten doe ik het niet zeker. Maar ik heb ze al zo lang gebruikt. En ook de rest. Misschien moet het dan maar. Weg. Afval. Van object naar abject. Vuilnisbakwaar.
Knieën… overbodig. Of… wacht, misschien om op te zitten als ik bedel. hond. Of om te kruipen. Of… te laten breken. Met een hamer. Of een exarticulatie met een machete. Wat er in de aanbieding is. Neen, ik houd ze nog even bij. Schouders… Oh, maar jij hebt vleugeltjes… Een afwijking ja, zwakke spieren. Alata, balata, calata, enzovoort. Ik kom er niet mee van de grond. Zinloos, nutteloos. Alles wat vandaar naar beneden hangt… neem! Behalve één kommetje van mijn hand. Bedelen weer. Kommetje. Leeg kommetje. Kom. Kom, liefje, kom dan. Gebakken lucht. Baf! Braaf. Zit. Schijt. Ik moét je slaan, mijn kind. Daardoor besla je… euh, besta je. Dat begrijp je toch? De schouders dus, en de billen. Die moeten blijven. Die ook. Verder …niets. Vel? Villen. (Willen betekent niets). Zonder gaat het voelen beter. Zolang de prikkels er zijn. Prikken. Met een naald? Een mespunt? Hatak? Attaque! Tot de hersens verdwijnen in een vette paté van slachtafval en brij, dan is het voorbij. Ah ja, een lampekap ermee maken. Natuurlijk! Niet meer aan gedacht. In dat geval eerst nog versieren, kerven en snijden voor het juiste patroon. Ialata dan. De mond is dood. Jawel, goed voor elkaar gekregen. De lippen dicht. De deuren van het Grote Huis der koningen zijn dichtgenaaid met doornen. De ogen blind verschrompeld. Dat laatste steekje in de hoek heeft gewerkt als een speld in een ballon. Nog iets? Och uiteindelijk… het kommetje dus. Het kan als asbak dienen voor genot of zo. Het staat voor alles open.
Wat blijft… Het komen kijken en weer weg... door te negeren accentueren. Dat het er is. Jeetje, what a mess. Wie belt er de poetsdienst.
En een fles javel. Begrijpe wie begrijpen kan, maar vraag me niets... ik ken de antwoorden Niet.
Deaf, dumb and blind - ronduit ... pathologisch.
(Uit: In theorie werkt het zo, maar de praktijk moet je voelen, hoofs-tuk elfendertig, Geweldige realisaties door Von Münchausen - het zichzelf binnenstebuiten trekken. - lezen met: beeld, geur en geluid)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten