Foucault misschien?

Ik zit hier nu al een paar dagen over seksualiteit te lezen. Maar vandaag moest ik er even uit. Naar de begrafenisondernemer.
Drie doodskisten, dat moet toereikend zijn, dacht ik.
En ook: waarom kan ik niet gewoon naar de Carrefour? Of beter nog: de Aldi? Waarom zijn ze daar niet in het aanbod te vinden? Er is toch geen wet die dat verbiedt? Pfff, bij nader inzien… het zal wel weer te maken hebben met ... met wat? Dat je niet mag praten over dood gaan, of dood worden? Of dood maken. Of dood. Dat het afgeschermd moet worden. Stel je voor: de reclame: Doodskist aan promotieprijs, zakje paaseieren gratis.

En toch… zit ik aan die doodskisten te denken. Gelukkig is denken niet verboden. Want ik denk ook dat ik bij de begrafenisondernemer sta in eva-kostuum. Hoe moet ik anders voelen hoe het is, zo’n kist? Ik kan niet kiezen met mijn vingers wat mijn billen willen, of mijn rug… Ach, ik wil eigenlijk helemaal geen kist. Maar het schijnt dat het zonder niet mag. Op zijn minst een kartonnen doos of zo moet je kiezen. Maar een laken lijkt me ook geschikt. Of als het echt niet anders kan, een plastic zak van gerecycleerd materiaal bijvoorbeeld, heel milieuvriendelijk, ook met het oog op verbranding.

Natuurlijk verbranding. Je denkt toch niet dat ik de grond wil vervuilen? Ja, eten voor de wormen, maar al het gif dat verder vrijkomt kan je nauwelijks vruchtbaar noemen. Je zal maar je aardappelveldje liggen hebben ergens in de omgeving van de dodenakker.

Ook al zo’n woord. Dodenakker… wat wordt daar dan gekweekt? Uit lichamen komen soms lichamen als je ze juist in elkaar steekt , zonder belemmerende wandjes. Huh. Maar daar wordt alles natuurlijk netjes apart gehouden. Daarom die kisten ook, het kerkhofcondoom.
Denk ik. Denk ik zo maar. Goh, ik kan totaal fout zijn natuurlijk. En och. Ook de asse gaat op een veld. Daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Dat is gecremeerd, gesteriliseerd, ge – weet-ik-veel – eerd, ik vraag me af of daar nog iets schadelijks in zit. Maar of het bijdraagt tot goede aarde betwijfel ik toch ook.

Drie kisten, drie zakken, drie potten… drie… weet ik veel. Het was maar om het eens over dood gaan te kunnen hebben. Misschien wil een of andere meneer of madam Populair de fakkel dan wel overnemen en het opentrekken, het onderwerp in de Vlaamsche huiskamer op de Ikea - tafel gooien. Of er een boekje over schrijven. Met een skaïen kaftje in een babykleur. Of in een houten kistje misschien, de luxe-uitvoering dan. Maar tja..., dan zitten we dus wellicht binnen de kortste keren in het zelfde straatje als met seks. Hmmm, zit ik niet op te wachten.

(met knipoog…!)