onverdachte pastorale?

............. niets

Niets willen...
'goe bezig' zei je.

Ook dat ik altijd alles willen moest.

(De naam), ik lig overhoop. Le Maître komt niet. Ik krijg het niet voor elkaar. Je verzekerde me dat ik er geen potje van maak. En ik blijf je geloven, alleen weet ik niet hoe ik die chaos waar ik in zit, de shit, de zaligheid (af en toe), kan noemen, kan vastpakken.


............. titel

Ik weet ook niet waarom ik de titel van de vorige compilatie minstens 3x veranderde. De eerste was: de illegaal, de hond, de sacer..., de andere weet ik niet meer.

Het blijft een credo, wat ik schrijf, of het nu geloven of overtuigd-zijn-van is.
Geloven via de Ander...?

Misschien moet ik het terug veranderen. Hond... zegt voor mij ook veel.
Misschien heb ik wel tien titels en slechts één geloof.

Ik moet hierover nadenken .


............. nadenken? Eén seconde dan.

Dat nadenken blijkt rap gebeurd.
Joh. 20:29 als toevoegsel voldoet.
Gotfer, het is zo moeilijk (niet)!


............. B. en de waarheid enzo (zoeken en vinden?)

Hoe universele zaken net niet zijn wat meestal als dusdanig voorgeschoteld wordt.
Opnieuw: mensenrechten bijvoorbeeld. Religie, raciale, seksuele items. Allez, minderheden dan maar (pfff). Democratie. Dat het om lege termen gaat.
Zogenaamde 'gelijkheid' die onderworpen wordt aan categorieën. En dat P. daar helemaal tegen in gaat. Dat hij dat zeer zuiver hanteert. Geen enkele rechtscategorie (geslacht, nationaliteit enz.) verleent identiteit aan het subject.

Waarheid: overtuiging, liefde en hoop.
Hoe waarheid (oh ja) zo geweldig wordt. Geweld ook is. Hoe ze zich onttrekt aan geldende opinies. Waarheid, een proces enz. enz
Flauwe afkooksels: geloof, liefdadigheid... inhalig door de kerk toegeëigend.

Dat wat ik als waarheid zie. Dat wat gebeurde, waar ik in geloof, wat ik trouw blijf.

Hoe komt het dat wat slechts door een groep wordt gedeeld als universeel wordt gezien? Welk mechanisme? Is dat omdat je iets van jezelf/ je eigen achtergrond dermate uitvergroot dat het méér dekt dan je zelf/ je eigen achtergrond? Is het eigenlijk dan ook het tegengestelde, niet dat het uitvergroot, maar dat het alles dermate verkleint, in een kortzichtigheid?


............. Je helderheid - heerlijke mens

Oh ja, je kon jezelf als obscuur beschrijven. Dat helderheid absoluut niet je sterke kant zou zijn. Ho maar: iets begrijpelijk uitleggen...?!
Hoe komt het dan dat ik je op de bladspiegel gereflecteerd zie? Ik lees en overal valt op hoe uitgekristalliseerd je me dit al zei, zo lang geleden. Ik lees en het is alsof het zich ontrolt, alsof een kern gewoon openspringt:
Agape op zijn ware kracht. Het onderscheid tussen Joden en Grieken, hun denken (heb ik je vaak gevraagd en je gaf). Hoe de evangelies hocuspocus uitkramen - charlatanerie zoals je het noemde - en P's werk activisme. Een mil!tant. De datering van de evangelieën. Ik zocht. Ik vond zoveel tegenstrijdigheid en jij ging van: tiens (maar niet op de verbaasde manier. Wel: zou je daar geen conclusie uit kunnen trekken).
Hier en nu vind ik precies wat je zei.
Ik ben verbaasd. Ik zal altijd verbaasd over je zijn. En blij. Dat je er bent, ook al ben je er niet.
Ik kom je zo vaak en intens tegen.

In deze uitspraak dan: Geen machtsvertoon, geen voorbeeldig leven, dat al is van geen belang. Wel waartoe een overtuiging in staat is.
Ik ben overtuigd. Dat weet je.


............. van al wie met P. bezig is gaat het bloed gaat sneller stromen

Verschillen en particulariteiten zijn het allergewoonste wat er is. Alleen dat wat deze verschillen overstijgt en doorkruist en zo iedereen gelijkelijk aangaat vormt een uitzondering op dit doodgewone.

Dat komt mooi tot uiting als hij schrijft dat P. Jood was met de Joden en Griek met de Grieken zonder dat dit afbreuk deed aan de subjectieve waarheid.

(De naam), ik vind het een geweldig boek. Ik was aan het zoeken: hoe dit gevoel omschrijven. Het enthousiasme dat het losweekt.
Jij zei toen: al wie met P. bezig is zijn bloed gaat sneller stromen.
Het bloed stroomt sneller, (De naam).
Het hart klopt (...)


............. Pasolini: stampede in mijn lijf

Alleen nu al door het opduiken van Pasolini hier.
Door wat het oproept, losmaakt aan samengebalde herinneringen. Aan toen. Aan vorig jaar, toen je hem noemde. Filosoof.
Ik, niets w/ist/eet ik.
Zoeken, vinden, lezen, bekijken, vertalen enzovoort.
En geraakt zijn. Geraakt worden.

Ook door het gedicht die nacht. Ik hoefde niet te zoeken, ik kreeg het.

Pastorale de Narcisse

Je crois en Dieu le Père,
le Fils et le Saint Esprit,
je crois dans les tendres
lèvres et dans les mains dures.
Je crois dans l’Eglise
et dans les gosses de quatorze ans
qui se masturbent en riantsur les rives du Tagliamento:
là où ses voyages n’ont jamais conduit saint Paul.

Je ne crois pas en Dieu le Père,
ni dans le Fils ni dans le Saint Esprit,
je ne crois pas dans les tendres lèvres
ni dans les mains dures.
Je ne crois pas dans l’Eglise
ni dans les gosses de quatorze ans
qui, bien que manoeuvres, ont l’air
d’étudiants, et vice versa:
ils sont méchants et sérieux comme le veut saint Paul.

Christ et les cloches
ont abandonné les campagnes
à leurs venins.
La Parole enfuie,
le Livre est resté.
Les hommes et leurs enfants le lisent
avec le sentiment d’être libres
et pleins d’allégresse,
dans le monde réduit à une grande Eglise grise.

Pier Paolo Pasolini

............. Discoursen - Vier? O zo!

Ja, daar dus:
Het joodse, het griekse, het christelijke...
Het mystieke

Ik begin nu moe te worden. Het is ook koud hierbinnen. Ga met warme kruik in bed nog wat leven.
Morgen opzoeken: wat jij over de vier discoursen ook weer schreef en hoe het zit met Hegel, die zei dat er bij driedelige dialectiek een vierde term verondersteld wordt.

Het is nog vroeg.
Ik ben niet helemaal lekker de laatste week.


............. mooi

waaw
jullie krijgen morgen 26°
wat fijn


............. Pastorale

Ik krijg het idee niet goed uitgewerkt. Toen ik voorbije week dat stuk bij B. las en terugdacht aan het gedicht, kreeg ik dit beeld. Ongeveer. Pfff, idee dus. Beeld is iets anders.
Maar goed, ik kan het niet beter dan dit. Misschien dat ik later nog een poging doe, op een andere manier.
Het moest in ieder geval een jongen/man zijn vanuit deze hoek, die op de plaats van zijn geslacht een kerk heeft staan.

Verdomme. Jij zou dit perfect schilderen. Ik zou het schilderij bezien. Ik zou weten dat het van jou was.
Klote ook, waar ben je?


hoofdstuk 9, § 4, pag. 23

am Weg

Weil es am Weg liegt... am Weg Weg Weg...
Je Huis klop ik niet aan - de ketting op het slot - maar jou bestorm ik als een orkaan, als hagel wil ik vallen, als een sneeuwtapijt, als als als

Foto door het raam, een lange reeks gedachtenbezoeken door schoon en vuil en onderhuidse straten met wijde ogen dicht tot aan de voet van een berg, waar ik je schaamteloos bekijk, mezelf bekijken laat
- boom, pad, een bloem, schors en naalden
klaus-gedachten voor en na
venstercondens, glazen water...
Spiegels in een tuin schilderen bloemen met groen en geur van bot tot rot.
Je dooft je sigaar als vanouds in mij, merkt me,
dat je me eindelijk merkt straks nu dan toen weleer en mettertijd, tot je me loslaat,
schroeiend sluit wat openbleef, want vanzelf verdwijn ik niet )

Weil es am Weg liegt passeer ik je raam, nader, onder je voeten, je handen, je ogen, je wang, je tanden, je tong, je schouders, je buik, je geslacht
weil es am Weg liegt zingt mijn hele lijf, klatert gelach in alle hoeken en tranen
weil es am Weg liegt sijpel ik de grond in - in het water waarmee je je wast, je voeten, je handen, je ogen, je wang, je tanden, je tong, je schouders, je buik, je geslacht

weil Es am Weg liegt soll (...) Es sein

daar en daar en daar, door rook door koffie door trokken
de rauwheid van een dag ochtendlijk gesmoord
goesting zonder strand en elke golf materialiseert
vanbinnen tot barsten
ik leen een vogel om je te schrijven en val, met de haast van een lichtschilder dichter
kom ik niet wegens de ban - als stof onder de mat dat wordt bewaard tot de volgende act dien ik de zool van je geheugen
- ingesloten uitsluiting -
platweg maar nooit weg, weil Es am Weg liegt



andere raamfoto's: februari en maart 2008
.

A outra porta do prazer

A outra porta do prazer,
porta a que se bate suavemente,
seu convite é um prazer ferido a fogo
e, com isso, muito mais prazer.

Amor não é completo se não sabe
coisas que só o amor pode inventar,
Procura o estreito átrio do cubículo
aonde não chega a luz, e chega o ardor
de insofrida, mordente
fome de conhecimento pelo gozo.

(Carlos Drummond de Andrade - O amor natural)

“I believe in clear-cut positions. I think that the most arrogant position is this apparent, multidisciplinary modesty of ‘what I am saying now is not unconditional, it is just a hypothesis,’ and so on. It really is a most arrogant position. I think that the only way to be honest and expose yourself to criticism is to state clearly and dogmatically where you are. You must take the risk and have a position.”

From Conversations with Žižek by Slavoj Žižek and Glyn Daly (Cambridge: Polity Press, 2004
Ned. uitgave: De politiek van het genot, gesprekken met Žižek

glimlach

daar was de koning
daar het hoofd
in de schaal stoof bloed
de weeë geur
van oude woorden op een tong geronnen en
uitbundig na het snijden
danste zij
naakt op tafel
doopte haar knieën
in het hout de vingers
in de lange nek en in de open ogen
- voor de orde groen -
blies ze schaamteloos
het leven

woorden sterven
(niet) in
de oren van het geheugen
op de lippen van het lijf

(dat ze vertrouwen moést en zoù -
van komt nog ooit tot mettertijd)

(in de reeks god-dog)
en vele andere reeksen