in quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant. quis enim tam inimicus paene nomini Romano est, qui Ennii Medeam aut Antiopam Pacuvii spernat aut reiciat, quod se isdem Euripidis fabulis delectari dicat, Latinas litteras oderit?
De armoe van tijdelijke muren, vrijheid en liberaal behagen, lege tuinen waar een Jood, de strenge wetten in zijn zak genaaid, niet eens op wandel kan en vermijdt het kruipen. Ex-S vertegenwoord/t en een luid/t j a dat niet luistert, ontluistert wat je schrijft en je naar adem happen doet, als eva zelfs nooit eer. Gulzig buigen de dagen over de nacht, dwaallustig ongedronken en uit een drachtige wonde vloeit slanguage. Overengagement gepredikt in een lusthof, taal gebaard. Mieren spijkeren wielwijzers kloklos en controleren het pH. dat optimaal is, kanslogica ten spijt of net niet. Spaßiale vagynesse. Zandduinen kan je niet bevelen noch het stof dat nu onder de mat, morgen osmotisch weer je lippen bedekt, je handen ruwt en je wimpers langer maakt, het object dat vloeibaar transformeert in je okselput en lacht als je het slaat. De bult die altijd weer verschijnt, de eerste wet van de mechanica, geklost, gezouten als de morsige tenen van de pier. Ik vouw mijn voetzool over je geslacht, jij die de maan zou zijn als je niet als mens geboren was, onvoorspelbaar direct. Als ik dwaal dwaal ik in haar. Van hem. De dag ziet me, de nacht, kaal met mantel van rijst, alijas van doorzichtigheid (en we gaan verder uiterst non sens) en vingers diep in hersenvlees. Auf der Suche. In Cubatie. Hooggehield. De hoofdstraat leidt naar beneden en traag indringend almaar juichend zingt de wind door de bliksembuis, inner fluitend. Lenig is de architectuur van de verbeelding.
hoofdstuk 7 - 10
hoofdstuk 11, § 7, p. 21-26
in Freud, Freude, fantasma, 24/7
in: onafgewerkte tekst - of af te werken tekst?
en god-dog en l'amour en plus en zoveel meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten