VI - messe noire

(...) vreemde schoten. Contra quos omnis dicendum breviter existimo. Quamquam philosophiae quidem vituperatoribus satis responsum est eo libro, quo a nobis philosophia defensa et collaudata est, cum esset accusata et vituperata ab Hortensio. qui liber cum et tibi probatus videretur et iis, quos ego posse iudicare arbitrarer, plura suscepi veritus ne movere hominum studia viderer, retinere non posse.  
Waar voor mij ze gloeiend zijn, ballen van vuur gespuwd en geslikt, blijken ze voor anderen niet meer dan x of y. Taalschuld. Er bestaat een handleiding om te orakelen. Moeders delen ze. Oraal uiteraard. Met algo-ritmes. Weten zij veel. Pijn komt in alle geledingen. Lenige leveringen en overdoses geen probleem. Pijn is een gerecht in een pan op een vuur. Dichters weten. Energie wordt verdeeld per mond. Je vinger daar. Ik knoop veelgekleurde schalen met ijzerdraad en plan te blijven. Een bekken is geen laken, een krokodil ligt - ook de vader waakt. Je vaderschap in uitersten en wat ik zie is onverdeeld. De tanden van een krokodil passen in  een. Ik heb je aangemerkt bloedwijzergewijs, encycloop van soliede aard-e. De al te groene maand had besoin aan rood. Dure kersen en goedkoop lichaamsvocht in een koninkrijk van désordre. Nu is het tijd om knook op te graven. Noem me en ik grom. Ik glansde als object. Als object raak ik bestoft. Je merkende bepalende handen. Ik ontdek. A priori en museanische hypergetallen, octonionen - ken je dat? De exceptionele Lie-groepen zijn chinese soldaten die een asociaal netwerk infiltreren, kogelvis is hun wapen, hun motto: eet. Het zijn woorden uit hun keten want ik ben het beu. Alles is gerokken en geleurd of geforceerd in hatelijke vormen. Een bron wordt vergiftigd, wie drinkt wordt bedwelmd en denkt dat hij leeft. Dan zijn ijzeren poëten. Geslagen dit woord, gehakt per 100 gram. Hallal enzo. En de avond brengt ondergang en een mozaïek van kazen. Wil ik wijn of bier? Bidden wordt prooi, dat is gegeven, als bidden ingebed. Een teveel hangt als dood laken op de grond en het minne hiberneert. Waar meneer? Vlees, angst en de hoest, een dodemanspuzzel en het kind, fucked-up door geboorte, kijkt bijna blauw. Een scherm van gezond verstand belet het zicht en elasticiteitstheorie regeert. Blijven lachen (...)

hoofdstuk 7 - 11
tussen zwart en wit