onbewoonbaar of waarom een hoop blok op blok zich rondwerpt zonder plan uit verveling van vruchtbaar steen. Hier is een niveau van hersenonderzoek, het twijfelvolume op knop uit en roepen maar wie wenst. Elastisch springt zand, werpt vlooien hoog en vliegt in de kamelenneus. Breinen zijn als matroesjka's, ze passen in elkaar maar hebben niets met elkaar te maken. Langzaam trek ik aan de karavaan. Het was 24/7 en ik wist het niet. Er wordt gezocht naar een zee of een gewaad dat te onpas wordt gedragen. Er wordt radeloos geklonken op omverwaaiende vuilnisbakken of de man boven op het balkon die vertwijfeld lavendelresten bekijkt. Koppen worden geknepen en de leraar oreert: niet zoveel passief gebruiken. De structuur van mensen legt zich uit als een gitaarhandleiding, kwestie van hoe te bespelen. Koorden om aan te trekken, als we dansen zijn we poppennoten op een balk, wat was eerst het geluid of de strepen? De stabiliteit van vloeistofbewegingen is een kwestie van het binnenoor of van het bloed dat stolt wanneer niets meer beweegt. De mechanica van tuinmateriaal, het stap voor stap assimileren van het gezang van een zaag en de praktijk van het geriatrisch gebied van later. Hier ben je niet, niet in deze woorden. Hier leid ik je binnen wegens de leegte. Wegens de armoe en gemis. Hier breng ik je aan een rijke tafel en schenk je whiskey of armagnac in oogbollen en navels. Hier lichten de kaarsen, de gevallen was, en komen beelden tot leven. Het vuur is de avond die jaagt door het hout, de gensters als je je handen wrijft en het glinsteren van je ogen. Hier worden lichamen klaargestoofd, schalen vol dier en boom die vrucht is en vrucht dragen zal. Hier is het begin. De bijl die hakt.
hoofdstuk 7 - 10
hoofdstuk 11, § 7, p. 29-30
in ouroboros en Bereshit
4 opmerkingen:
geluid
[sortinde]
Applaus.
applaus behoort tot de streepjescode
[glowino]
ia ia ia
Een reactie posten