MOTHER C

Achter je, onder een huif – achter je karavaan – sleep ik touwen aan, achter je:
ketens, schakels en links
en hier en daar vermaak ik je.
Met beeld in vlees of grijs
En in het git van de nacht de gekende vraag: “Ben je wakker? Ben je daar?”
of:
“Drinken we iets?
Armagnac, Mijnheer?”
Ik wacht in koppigheid.
Het grote oog dat zwijgt en stille kabels vol syllaben digitale monoloog.
Het is laat, ik ben moe, de knop gaat uit.
Morgen weer herhalingst®ijd.

Nawoord:
Het doek valt en moeder C.
pakt haar kar en kinderen mee.
De auteur is slechtgezind,
misprijst het publiek dat met hààr sympathiseert,
terwijl hij een kritische analyse ambieert.

“Audiences never fail to be moved by the plight of the stubborn (…) woman.”
(Poemhunter)

Sekuru? Wat denk je nu?

.