oh joyce

  

Het zijn de tonen van de Andalousische gitaar, de caniculaire warmte die zich rond me wringt en de drank. Ik weet dat ik er niet ben en dat is even vreemd omdat al de rest er is. Maar hier waar het lichaam is is stilte en slechts een jas, soep van de dag om een ruwe keel te troosten, het rillen tegen te gaan.

Je ne rêve plus
Je ne fume plus
Je n'ai même plus d'histoire
Je suis laide sans toi
Je suis sale sans toi
Comme une orpheline dans un dortoir
Je n'ai plus envie
De vivre ma vie
Ma vie cesse quand tu pars

Chorus
Tu es malade.

Niets meer wil ik tegenspreken. Mijn symptoom rust in mijn armen.
(Waar ben... ) jij?

Je n'ai plus de vie
Et même mon lit
Se transforme en quai de gare
Quand tu t'en vas...
Je suis malade
Complètement malade
Comme quand ma mère sortait le soir
Et qu'elle me laissait seule avec mon désespoir
Je suis malade

Chorus
Tu es malade.

De tanden van de Kater gaan dieper elke keer. Onontkoombaar zijn het mes der dagen, de klauwen van de nacht nu de aarzeling is verdwenen. Wat optelt vermindert omgekeerd evenredig. En dan is dat vreemd lustrum weldra, of zullen ze allemaal even eigenaardig worden: gespeend van feestelijkheid en bol van leegte en zalen waarin soms zelfs herinneringen zoek geraken?

Parfaitement malade
T'arrive on ne sait jamais quand
Tu repars on ne sait jamais où
Et ça va faire bientôt deux ans
Que tu t'en fous...
Comme à un rocher
Comme à un péché
Je suis accroché à toi

Chorus
Tu es malade.

De uitgeteerde handen waarop ik keek - net deze dag  (ik dacht dat je voor iets totaal anders belde - iets dat je overigens helemaal vergat) las je me een brief voor. De meubels van toen, de mat, de bank, de stoel... dat alles is niet meer, net als jij. Wat me in taal bereikte was duidelijker gesneden dan een onverwijderbaar astrocytoom, jij leek het niet te (willen) begrijpen, maar een spel speelden we niet.
Nu lijkt alles over te lopen van ludiciteit, hazen springen woordje-over of shuffelen enzomeer en iedereen probeert de ander scherpzinnig te overtreffen. Vermoeiend.

Je suis fatiguée, je suis épuisée
De faire semblant d'être heureuse
Quand ils sont là
Je bois toutes les nuits
et tous les whiskys
Pour moi ont le même goût
Et tous les bateaux
Portent ton drapeau
Je ne sais plus où aller tu es partout...
Je suis malade
Complètement malade

Chorus
Tu es malade.

Ik zit bij de hut en roer met een stok in het hoopje stront. Hoopje hoop... Dat de zon schijne en het uitdroogt. De takken zijn op. Ik pers de geit leeg om haar drol. Biobrandstof zullen we het noemen. En het kind en de hond en de koe. Nu ze nog leven. Dood is het vergif. Kisten hebben we niet en toch kiezen we de mooiste deken. Om haar in te rollen. En de kleertjes zijn de beste. En het mutsje, het kantje-boordje aan haar sokjes. Waarom moest ze sokken? Twee dagen en zo'n warmte! Maar in de grond is het fris, zelfs als het gat niet diep is. Dat hoeft niet (diep), omwille van de tender bones. Veel rotzooi zal er niet van komen.

Je verse mon sang dans ton corps
Et je suis comme un oiseau mort
Quand toi tu dors
Je suis malade
Parfaitement malade
Tu m'as privée de tous mes chants
Tu m'as vidée de tous mes mots
Pourtant moi j'avais du talent
Avant ta peau...
Cet amour me tue
Si ça continue
Je crèverai seule avec moi
Près de ma radio
comme un gosse idiot
j'écouterai ta propre propre voix qui me chantera...
Je suis malade
Complètement malade

Comme quand ma mère sortait le soir
Et qu'elle me laissait seule avec mon désespoir

Chorus
Tu es malade.

Ik herinner me geen geluid, niet van die keer, tenzij dat wat ik me voorstellingsgewijs als geluid kan aanpraten: zo moet het geklonken hebben.

Je suis malade
c'est ça je suis malade
Tu m'as privée de tous mes chants
Tu m'as vidée de tous mes mots
Et j'ai le coeur complètement malade
Cerné de barricades
T'entends... Je suis malade...

Je stem ja, die wel.
Je ogen.
Je lach.
Shitterend.

Je suis malade
Inderdaad!
(luide luide lach)

hoofdstuk 1, § 10-11

hoofdstuk 5, § 11 (r 14)

hoofdstuk 7, 

hoofdstuk 10,, §9 pag. 18

Je suis malade - Tekst: S. Lama

(...)oot

ben ik die neuroot
die volslagen idioot

zal ik je dan schrijven of zal ik doen alsof ik er geen belang aan hecht, alsof ik denk dat ik doe alsof ik er geen belang aan hecht, alsof ik denk dat ik er geen belang aan hoef te hechten omdat jij er geen belang aan hecht, alsof ik denk dat jij er geen belang aan hecht, alsof ik denk dat jij denkt er geen belang aan te hechten, alsof ik denk dat als jij denkt dat je er geen belang aan hecht dat ik er dan beter ook geen belang aan hecht, alsof ik denk dat ik belang hecht aan wat ik denk waar jij belang aan hecht en er daarom belang aan hecht dat niet te doen waar jij, naar ik denk, geen belang aan hecht, alsof het belangrijk is belang te hechten aan wat ik denk dat belang heeft om belang aan te hechten omdat ik denk dat jij er belang aan hecht en alsof het belangrijk is geen belang te hechten aan wat ik denk dat belang heeft om geen belang aan te hechten omdat ik denk dat jij er geen belang aan hecht, alsof het belang om belang te hechten aan het belang van al dan niet te denken er belang aan te willen hechten omdat ik denk dat jij er geen belang aan hecht... alsof ik daar ook niet bij denk dat ik denk dat...

ik ben die neuroot
die volslagen idioot
en ik ga mijn gang

van harte, (Je naam)!
s.

~oOo~

VERS 6

Ik kan geen postzegels verzamelen
ik kan geen vrouwefoto's verzamelen
ik kan geen amourettes kollektioneren
en geen wijsheid
ik kan niets meer

......ik...kan...niets...meer

Waarom doof ik de lamp niet
......en ga ik niet te bed

Ik wil beproeven
......naakt te zijn
......bloot wie weet wel gevroren purper
........................................en bleekheid

Is zo niet het gans beginnende begin
Ik wil niets weten
ik wil niet vragen
......waarom
......ik niet werd een postzegelkollektioneur

Ik zal beginnen mijn débâcle te geven
ik zal beginnen mijn faljiet te geven
ik zal mij geven een stuk gereten arme grond
................................een vertrapte grond
................................een heidegrond
................................een bezette stad

Ik wil bloot zijn
..en beginnen

Paul van Ostaijen (1896-1928)
uit: De feesten van angst en pijn, opgenomen in Verzamelde Gedichten, De Gemeenschap, De Sikkel, Antwerpen, 1928 - 12de druk, 1996, bij Prometheus/Bert Bakker.

afwerking?

l'origine

Inter-esse heißt: unter und zwischen den Sachen sein, mitten in einer Sache stehen und bei ihr bleiben. Allein für das heutige Interesse gilt nur das Interessante. Das ist solches, was erlaubt, im nächsten Augenblick schon gleichgültig zu sein und durch anderes abgelöst zu werden, was einen dann ebensowenig angeht wie das Vorige. Man meint heute oft, etwas dadurch besonders zu würdigen, daß man es interessant findet. In Wahrheit hat man durch dieses Urteil das Interessante bereits in das Gleichgültige und alsbald Langweilige abgeschoben.

Uit: M. Heidegger - Was heisst Denken?
Vorlesung Wintersemester 1951/52 - Erste Stunde

Denken.

Bouwen wonen denken
Ik blijf me afvragen...

Je schrijft dààr: "Ik had meer aandacht aan die vrouw moeten besteden, achteraf bekeken". (Ik lees tegelijk een (ànder) tekstje van Heidegger... - later meer - ik herken je er in.)
Weet je, je hebt aan mij aandacht besteed. Niemand heeft me zoveel ondergrond gegeven, zoveel nieuws, inhoud. Ook : zoveel blijheid, genot, agape, verwachting, verlangen, pijn, leegte, gemis... . Ultiem. Ik beklaag me niets, niets dat aan jou relateert.
Maar ik wou dat je het op een andere manier had afgewerkt.
Een onaf schilderij...? Je handelsmerk toch niet!
Ik mag jou doodgraag, (je naam). Je bent god en duivel, klootzak. In mijn lijf.
Vannacht weer niet geslapen. Voorbije dagen te veel volk, veel gedoe geweest. Ik ga slapen. Nu.
Hopelijk - het gebeurt wel meer - levert het een droom.

Denken.

Bouwen wonen denken
Ik blijf me afvragen...

Je afwerking ontbreekt.

(in de reeks god-dog)
(l'amour en plus)
en vele andere reeksen

.

afwerking

l'origine

.

datum

onaf-laat-onafverlaat-onverlaat-verlaat-verlaten-on-af-ver-laat
opnieuw
voor (...)