novice

zo zal het dan zijn
een abnormaliteit met kleren
en het schillen -
trage pellen van een huid -
de val van duizend vellen
wapens die ik draag tot ik weer voor je sta
gehavend naakt met stijve tepels en je hand
die treft en streelt
het kijken
blijven kijken

een-malig neen
dat tevergeefs - gelukkig - klinkt
niet klinkt derhalve
dus
de naaktheid van het lijf in al zijn gulzigheid
terwijl het vocht niet luistert
en rafels mengen met
het slaande dier. Fragmenten vallen.
je raapt ze op en zegt: "nu schrijf
van vernedering en pijn!"
ik heb gefaald ik vrees: het was al te puur.

zo ben ik het dan weer: het probleem met kleren
abnormaliteit, woorden als een staartkomeet
projectielgespuwd
in leegte
de gaten die je sloeg in
je aanwezigheid
gemis
je openheid, het zullen komen mettertijd,
de tweede wijding... lang verbijd.

dit lichaam blijft slechts bij elkaar
in tijd