Blinde ogen als zwarte sterren en ik kijk...
Je vingers - je dunne lijf krom en moe, en zacht weet ik nu - wat je als bouwvakker doet grijpt naar het Reële van het Huis. Je kent het bloed in haar muren, spanning, vering, vocht en lucht, langzaam daagt het wat je zei, haar stenen borsten, glazen ogen en een zolder vol boeken... maar het huis is leeg, het huis is leeg
Ik zal zwijgen. Even. Ik praat al weer te veel.
Waarom breek je niet meer door? Een barst... een receptakel, een muisklik - als een zweepslag het effect? Hoe immuun ben je, dacht je, denk je?
Je bent alles. Je bent vuur en de horizon brandt. In de lucht spiegelt de wereld. De einder is mijn keel waar je de grens verlegt, waarin het beest bevreemdend speelt
Hoe vaak op een dag mis ik? Hoeveel kilometers wacht ik? Hoeveel vingers lang is de vreugde? Bij... 'weeral niet', de te-leurstelling, om jou?
Er woont een beest in mijn keel die niet zwellen kan en pijnlijk klopt. Verdriet of zo, is zijn naam. Soms laat de ketting los en door mijn ogen breekt het.
Omdat ik niet huilen wil, zing ik je naam. Hashem.
Met natte handen.
De Koffie is altijd op.
hoofdstuk 9, § 5, pag. 9
(in de reeks god-dog)
(l'amour en plus)
en vele andere reeksen
5 opmerkingen:
Als hij dit zou lezen ..
.. hij zou trots zijn.
Denk ik.
(bebar)
(geen waardige catpcha voor 'blinde ogen als zwarte sterren en ik kijk')
Hoe anders dan geraakt re-reageren? Ik lijk me hoe langer hoe minder te verstoppen.
Meer vragen dan commentaar:
Hij? Wie?
Waarom zou hij...?
En:
Dat ik het hoop
Dat het me verdrietig maakt, dat je dit schrijft - maar ook...
Dat je geen idee hebt...
Dat hij het
/me niet meer leest (mag lezen?)
Dat hij zou zeggen dat het geen zin heeft dat hij trots op me is
waarom...
(H)as(h)em
(H)(h)asem
asem(h)(H)
(nesse)
Ja, die associatie had ik ook toen hij me de Naam gaf.
Een reactie posten