Robert Williams
(intro: het zelfmoordkonijn - hier zou ik iets uitschreeuwen, als intro. Vergeet het maar. Een gigantische slide op 6 snaren voldoet. En je uithaal op een doek dat nog geschilderd wordt, met als inktpot mijn schaamvrije buik. De woorden ben ik vergeten, niet de kwast.)
(body: het zelfmoordkonijn - en dan kwam er iets van een glasmurig gebouw waarbinnen lui met zwetende hersens creatief heten te zijn. En het mannetje. Dus. Mieren die elke morgen in kolonne ter bestemming trekken en 's avonds na afgave van hun dag een ander deel van hun tijd doneren aan huiskamerbrede hersenspoeling of massa-vermaak.)
(s
lot: het zelfmoordkonijn - het kan ook een haas geweest zijn - houdt het voor bekeken. Kamikaze op glas.
Snelwég, zonder meer. De witte pluim blijft achter, als rook uit je mond op een koude morgen. Vandaag? Gisteren?)
(Pruimentijd: het konijn was dus het haasje - bij nader inzien - en ook plat. Niets eetbaars meer aan.)
(Naschrift:
Prins uit het
gedicht,
Geef mij een kat als lijf onder je hand,
Streel mijn rug dan negenstaartig.)