XIV - encore idéalement...

sed id neque feci adhuc nec mihi tamen, ne faciam, interdictum puto. locos quidem quosdam, si videbitur, transferam, et maxime ab iis, quos modo nominavi, cum inciderit, ut id apte fieri possit, ut ab Homero Ennius, Afranius a Menandro solet. Nec vero, ut noster Lucilius, recusabo, quo minus omnes mea legant. utinam esset ille Persius, Scipio vero et Rutilius multo etiam magis

Schrikreacties modificeren door een uitgebreidere kennis van kippenvlees bleek een mogelijk pad waar hazen niet terug van hadden. Professionele standaarden voor de beroepspraktijk van haanhouderij zullen algemene misvattingen daaromtrent kunnen vermijden evenals een angstwekkende spelbepalende openingszet. De shah is mat. Een uitgebreid rundgenologisch onderzoek van chaoslijnen is aan de orde teneinde het voeren van effectieve biopolitiek. Vlees en niets dan vlees zal Sade garen, heroïsch vormgegeven door het herrijzen van onverwoestbare lichamen, in hun totale vervangbaarheid. Haken en ogen geserveerd op een bed van messen temidden van de kookgeur van buren. Raadplegen we de slachtersgids voor welopgevoed vlees en zijn beste onderdelen om door correct gebruik van catalytische methodes tot een aanvaardbaar resultaat te komen voor een genormaliseerde integrale tafel. (afdeling droge kost, in de grote schappen der nonsensicaliteraria want de schrijver is een dief).
Achter de grijze stadsgordel klokt het geluid van een trein als een anale parelketting tevoorschijn. Ik lees rouwbetuigingen vol ongeloof vol ongeloof. De Marxist kondigt aan zwevend aanwezig te zijn, in geest. Niets is nog wat het lijkt. In het publieke belang dient de dood gekaderd, hij schrijdt op de loper en met sleutelbenen. En jij staat met ontbloot bovenlichaam - kwijl - te kijk. Het water spat waar het gesneden wordt. De jaren dertig, lang voorbij, een andere eeuw, ook door de zon belicht. De staat waarin we waren identiek. Ver zijn drie let-ters met een ongewone maat. Een mariachi-band marcheert voor tranen uit. Mechanische vlinders en experimentele benaderingen ten spijt... mis ik je. Eenzame jager met een spoor van wild, zelf sauf-age, vaart een dodenscheepje van schaamluis af in kielzog van creatief gebaar. De zandwallen persen de dijk af, ontzijpelen doet niets meer



hoofdstuk 7-10
hoofdstuk 11, § 7, p. 5-7
in everything's not allright

le soleil noir V

hoofdstuk 7-8-9
hoofdstuk 10, §6, §10 p. 9

hoofdstuk 11, § 1-7
In: onafgewerkte tekst - of af te werken tekst?
En god-dog en l'amour en plus en zoveel meer

how an ossified cry becomes a poem...

Undressing Kristeva

Apparently ‘the speech of the depressed
is like an alien skin’ is what she said

and, scattering petals aside, undressed,
leading me through my skin to the tousled bed.

This could have seemed somewhat heavy
for a first date

but in fact was as light as petals or duvet
feathers. So light that I lost weight

on the journey from the door to the divan.
So light that when she played upon my ribs

like a melodeon, she played on them an even
-song. From that, to go on to describe,

with a clarity that still alarms me,
how the ossified cries of a child

become the poems of a Mallarmé
or Nerval – it was as if she had willed

these words like birds from the trees.
Then she took me, took me like any lover –

elbows, eyelids, earlobes, ankles, knees –
as if none belonged to one, or to the other.


Uit: Matthew Caley 's Professor Glass (Donut Press, 2011).

ellips tot ellipsis

Pupillen als een zwart gat. Te mogen sterven, dacht ik, en niet langer laveren op al te dunne benen,
die ene voet waarop ik pivoteer alsof ik dans, als het dansen lijkt
- ja -
tango op één teen, een onvolprezen toekomstpolonaise,
Prediker rookt een fluwelen gordijn
Op scène.
Te mogen sterven nu het nog kan.


hoofdstuk 7, §10-11
hoofdstuk 10, o.a. § 10, pag. 6
hoofdstuk 11, § 1, r. 7

le soleil ni la mort...

Ce n'est pas pourtant que le travail soit si facile. Pourquoi ? Parce que dans une sorte de singulière fatalité, toute entreprise humaine et spécialement les plus difficiles, tendent toujours à une sorte
de retombée, autre¬ment dit à ce quelque chose
de mystérieux qu'on appelle la paresse. 

Lacan, Les Psychoses

il n'y a pas de rapport sexuel (als mogelijke titel) III

Insofar as one accepts this notion of sexual relationship as the ultimate reference, one is tempted to rewrite the entire history of modern philosophy in its terms:

Descartes: 'I fuck, therefore I am,' i.e. only in the intense sexual activity do I experience the fulness of my being. (Lacan's 'decentring' answer to this would have been: 'I fuck where I am not, and I am not where I fuck,' i.e. it is not me who is fucking, but 'it fucks' in me).

Spinoza: within the Absolute as Fuck (coitus sive natura), one should distinguish, along the lines of the distinction between natura naturans and natura naturata, between the active fucking penetration and the object being fucked - there are those who fuck and those who get fucked.

Hume introduces here the empiricist doubt: how do we know that fuck as a relationship exists at all? There are just objects whose movements appear co-ordinated.

The Kantian answer to this crisis: 'the conditions of possibility of fucking are at the same time the conditions of possibility of the objects [of] fucking'.

Fichte then radicalises this Kantian revolution: fucking is a self-positing unconditional activity which divides itself into fucker and the fucked object, i.e. it is fucking itself which posits its object, the fuckee.

Hegel: it is crucial to conceive Fucking not only as Substance (the substantial drive overwhelming us), but also as Subject (as a reflective activity embedded in the context of spiritual meaning).

Marx: one should return to real fucking against idealist masturbatory philosophising, i.e., as he literally put it in The German Ideology, real, actual life is to philosophy as real sex is to masturbation.

Nietzsche: the Will is, at its most radical, the Will to Fuck, which culminates in the Eternal Return of 'I want more', of a fuck going on forever.

Heidegger: in the same way as the essence of technology is nothing 'technological', the essence of fucking has nothing to do with fuck as a simple ontic activity; rather, 'the essence of fucking is the fucking of the essence itself, i.e. it is not only we, humans, that fuck up our understanding of essence, it is the essence which is already in itself fucked up (inconsistent, withdrawing itself, erring).

And, finally, this insight into how the essence itself is fucked up, brings us to Lacan's 'there is no such thing as a sexual relationship'.


Slavoj Žižek, The Fright of Real Tears (Krzysztof Kieslowski between Theory and Post-Theory ) - noot 57.

In de franse vertaling wordt fucking door baiser vervangen. Proper is dat.


hoofdstuk 10, § 11, pag. 26