enquiry into the origins...

Dat tijd een horizon zou zijn. Zie hem liggen dan, uitgerokken en dun, hoe hij ontwaakt en zucht en dan zijn lippen likt. Zelfs wat niet in tijd is raakt er niet voorbij. Zie: tijd is geen gehandicapte eeuwigheid, eeuwigheid is een aanpassing van mijn - dijn - zijn temporele zelf-ervaring.

Een stuk of wat woorden vallen. Af en toe. Als gensters, als vlokken, als hagel, als stenen, als scherven. Of - gekend - droge pok. De ont-vanger komt in beweging.


hoofdstuk 7,

hoofdstuk 10, §5, pag.9, § 8, pag. 13

il n'est donné au commun des mortels

Vous croyez qu'on a affaire à quelqu'un qui communique avec vous parce qu'il parle le même langage, et puis quand vous poussez plus loin vous vous apercevez, surtout si vous êtes psychanalyste, que ce qu'il dit est aussi compréhensible, tellement compréhensible, comme le vous l'ai montré la dernière fois, que vous avez à certains moments comme l'illusion ou comme un mirage. Il ne s'agit de rien d'autre que de quelqu'un qui aurait pénétré d'une façon plus saisissante, plus profonde qu'il n'est donné au commun des mortels, dans le mécanisme même du système de l'inconscient.

Lacan, Les psychoses.

plooien van de tijd IV

Eerst was er niets.
En toen ik het vastnam en er over wreef, werd het een herinnering.

De maan dus! Was het dat licht dat scheen na het diepe graven? Of fosfor op de steile, vochtige wand, het dalen in boeken, in tijd, alsof dieper méér moet liggen? Als je maar kijkt.

Je opende de luiken, ik werd verblind, zat op de tast te zoeken, terwijl de ziende lachen zou - misschien, een houtsnee kervend.

Je schrijft zoals Bacon schildert en ik maar klauwen in de compactheid van lagen tijd, het samengeperste verleden? Of ik iets vond? Een ezelinnenkaak? Een potscherf of munten voor het veer? Dieper nog, voorbij de slang, voorbij de wortel van de twee Bomen?

Er was Niets, en toen ik het vastnam en determineerde, werd het het begin van een herinnering.