prétre et putain

Rochelle Owens - Hermaphropoetics 
via Poems and Poetics
 

hoofdstuk 7, §10
hoofdstuk 13, § 6, p. 30 

vuur en water

de kleur is vuur en asse de hitte brandt. ik leef niet word verteerd mijn ogen doen pijn mijn lippen zijn droog. het brandt en drijft me. ik ben moe en kan niet slapen. er is altijd meer dat zich voor me spreidt. alles dringt me binnen ongevraagd onverteerbaar haast word ik gepenetreerd. hoe kan ik me weren als het einde steeds verschuift net als verlangen verlangen blijft. ik verzeng van binnen naar buiten in asse zijg ik neer en zwart wordt rood

Er hoeft gedoofd noch geblust...
Er hoeft evenwicht gevonden
Woorden van 'veradem' en 'tot rust'

Kijken in de waterput

Plotseling. Uit het niets. Tot snikkens toe. Bij de keel.
Zonder reden. Onbegrijpelijk. Stemming.
En vergeefs. En wanhopig. Urenlang. Zelfbeheersing.
Over een of ander niets

De logica naar de duivel. Eeuwige oorzaken. En duurzaamheid.
Alomtegenwoordige voorbijgaande.
Jij bent mijn weerlegging. En mijn enige bewijs:
Iets daar. Ik weet het niet. Maar waarschijnlijk.

Blaga Dimitrova

de gekte in

potam am cram
katanam anankreta
karaban kreta
tanamam anangteta
konaman kreta
e pustulam orentam
taumer dauldi faldisti
taumer oumer
tena tana di li
kunchta dzeris
dzama dzena di li

Antonin Artaud

het laatste gedicht

I

Laat de laatste woorden worden
wat laatste woorden zijn,
een snaar van gevaren
in een tabernakel van menselijke klei.
Zelfzuchtig, seksueel, bitter, aangemeerd, luisterrijk:
ze zijn gedoopt, ja,
maar gekapseisd, ook.
Gestotter en halte.

II

Neem deze helpende test naar huis.
Wordt je tong slap
in de trofeekamer van de mond?
Zijn de oude gedichten
aan het oplossen door intens gebruik?
Zijn ontgoochelingen aan het terugkeren op schepen
die je eens bevrachtte
langs de zouten & zijden
handelsroutes van het hart,
en is elke hymne die je ooit zong
aan het weerkaatsen
alsof, net nu, een grote maestrorat zijn hele symfonie van knagen
aan het dirigeren was?
Bereid jezelf dan voor.

III

Zet het afval maar op de stoep.
Sorteer je wasgoed volgens geslacht en soort.
Bekijk de kat maar schop haar niet.
In je roze bed
gloeit een ding.
Het is een sedert lang verloren splinter van een achternekbotje
van een vermoorde president en het ideale
vuursteentje om een vuur aan te steken.
Warm jezelf. De scheepsdokter
en de gekke wetenschapper
kunnen je nu niet redden.
Verloren is verloren als het zover is.
En alhoewel het laatste gedicht zich het recht toe-eigent te spreken,
komt, indien aangesproken in een taal
dierbaarder dan purper,
een Franse zin op de proppen - - douce douleur.
Wij houden van onze levens, en dan
Zijn we weg.
Het laatste gedicht is onoverdraagbaar.
Zoveel is tenminste zeker.

Dorothy Baressi

Douce douleur is er teveel aan. Pfff!!!