nachtdier

we dragen ongemeten en hoor ik de kadans? armen vol
rangeren van de treinen - ik herinner me jouw herinnering
diep - nu ik ze beluister - ik dacht...
je strijkt onvervaard een baan als een brandweg in mijn rug
paniek - ik ben je ogen kwijt - blind

je zou me altijd zien, bekijken en ik hurk
maak mijn broekzak leeg
lees het derde oog, een bol garen, een struikelsteen
onzichtbaar

de nacht valt met de sterren, de volle maan
als je buiten bent en kijkt... wéér spiegelt het licht, ketst af op je scherpte
ik raak je - aan gesneden - door je aanwezigheid
je botten grijpen door me heen zoals je voordien deed
dacht ik

verder dan dichter
in welk woord leef je?
je naam ontrolt als een golf aan mijn tong en in een lengte die het ljif een zweepslag geeft, de vlakte over
dichter in de einder - gedacht/geslacht het traject als een bliksembuis
hallucinant dat drakenbeeld bij helder weer - de slaap die als een sluier nivelleert.
al verdwijnt.

we drinken koffie

er is een vreemde in mijn hoofd
we drinken koffie maar ik ben alleen
niet

ik dans op blote voeten door de nacht als een dwaas
ik zie je
zie je
je...

encore