Een weerspiegeling, een deel maar en wat je ziet ben ik niet maar jezelf. Het spiegelen is eindeloos en geenrichtingsverkeer: schermen, oppervlakken, een schim achter het behang. Come on, Alice! De spoken van het koor.
Wat met het harde kómen van een langeafstandss(c)hot, je almaar blinder kijken?
De remote control draait mijn polsen van ver en ik kronkel in de gedwongen wrong. Don’t be stupid: lachen klatert onhoorbaar. Schrijven met een naald op vlakke huid en lezen met een grammofoon. Opwinding zou dat kunnen heten of herinnering.
De stilte van een woestijn benomen, gezangen en het beeld dat glijdt doch blijft, het overstijgen van stenen, monden, ogen. Je drupt als een infuus in mijn arm. Traag. Je stille hand houd ik (niet) tegen. De kraan gaat (niet) dicht. Er is geen remedie. Alles is dat is.
Stil… nu is.
De manta. Pectorale vleugels onmetelijk diep. Daar is geen kader, de blik is onbeperkt zolang ik vorder. Geen dwangbuis, geen kokerzicht… alles puur.
Kijk hoe het ontbindt in niets. Niets dan gratie, stilte en aanwezigheid. En terug de oneindige spiegel die je speelt. Kolossen in de tijd. En tijd, wat dat ook mag zijn: Kronos, Kairos, de klok of de gelegenheid.
Luik na luik na luik dat opent. En de dwingende blik. De oceaan is wijd, oneindig. Ik ruim en spreid, opnieuw. Ik rijd wijdbeens de golven, diep ontspannen lig ik na te hijgen. Je kijkt niet, maar ziet. Je blinde ogen meer dan open. De gebeten vrucht verdwijnt doch blijft, we raken niet; drijven, blijven.
3 opmerkingen:
Vrouwe sodade,
Soms denk ik dat U des nachts bezocht wordt door huiveringwekkende demonen. U roept vreemde werelden op, een universum waarin schimmen ronddolen, geen mensen.
Wat is de kleur van uw huid, Vrouwe sodade?
Welke opleiding hebt U trouwens gevolgd?
En is het lang geleden dat ik U nog vroeg hoe oud U bent?
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
Hierover verbaas ik me al geruime tijd: het cloon-achtige gehalte dat het idioom van de bloggers binnengeslopen is als het gaat om uitdrukkingen als des, zulks, edoch enzovoort. Het is wel eens een keer prettig als afwisseling, maar valt het u ook niet op dat op bepaalde momenten iedereen dat soort (en andere) woorden van elkaar overneemt? (Daarbij heb ik het nog niet over bepaalde werkwoorden, die ik daarenboven haat in die mate dat ik weiger een tekst verder te lezen als ze er in voorkomen. Nu ja, ik weiger ook kenbaar te maken om welke werkwoorden dat gaat.)
Hm.
Drs... dit alles om te zeggen dat het er allemaal niet toe doet: niet hoe ik er uit zie, mijn kleur, mijn al dan niet aanwezige opleiding, mijn leeftijd... het is onbelangrijk.
En wat de demonen betreft: vreemd dat u dat zo ziet. Werkelijk vreemd.
Vindt U de manta dan geen prachtig dier? De gratie waarmee hij/zij door het water zweeft, tonnen zwaar, maar dat zie je er niet aan? De eenvoud waarmee hij/zij naar de wereld kijkt? De zuivere blik, tijdloosheid. Overgave. Basaal tot en met...
Vreemd dat u demonen ziet. Poets uw bril misschien eens een beetje, zo rond dat uur in de nacht.
Enfin, zo kan ik nog wel een poos verder gaan, maar ik moet nu echt aan de soep beginnen. Het is een adequaat middel tegen kou. En honger. En nog zo een en ander.
ik mocht ook al in dat blauwe zweven.
het is buitengewoon.
Een reactie posten