proza van het leven

Bon, dit is dus de minder ernstige doch praktische en bovenal in zeer begrijpelijke taal geschreven stand van zaken:

Geen tv meer, geen krant, geen tijdschrift (hier was dat Humo, Testaankoop, enzo...).
Geen warm water in de douche.
Geen licht in de hal, noch in de badkamer, wc en het computerhok. De bedrading is hier zo oud, dat alles moet worden gerenoveerd wat dat betreft.
Verwarming: één stuk, in de woonkamer.
En verder de ooit eerder genoemde en blijvende bestaande mankementen...

Het lijkt wat min allemaal. Maar er zijn hier ook een paar goede kanten aan. Voorheen moest ik bijvoorbeeld ontzettend opletten bij het tegelijk inschakelen van bepaalde elektrische toestellen en / of verlichting. Anders liep ik het risico dat een zekering sprong. Soms erger nog, maar ik weet niet hoe dat erger dan heet. Dat betekende concreet dat ik niet in mijn eigen zekeringenkast moest gaan rommelen maar beneden buiten de hoofdschakelaar terug moest gaan aanzetten. Pfieuw.

Zo kwam ik ooit ’s avonds vrij laat thuis en er was dus niks, geen greintje elektriciteit. Het duurde eeuwig voor ik begreep waar het probleem zich situeerde.
Een flauwe grapjas was blijkbaar zo brutaal geweest om voorbij de poort de toch voor iedereen bereikbare hoofdschakelaar uit te zetten. En wat leuk dat mij die eer net te beurt viel.

Nu goed. Ik pas me dus aan. Kaarsen zijn hier geen decoratie maar zeer functioneel en staan strategisch opgesteld. Ook liggen her en der verspreid zaklantaarns. Zo voor het grijpen in geval van nood. Of in geval van iets anders.

De appels staan te garen op de stoof, dat is dat enige verwarmingsding hier dus. Er hoeft alleen nog wat kaneel bij en wat gemalen okkernoot. Ook de tomatensoep wordt daar al sudderend bereid.
En ha ja, dat impliceert dus dat het hier wel warm is ondertussen.

Mijn wintergewoonten hebben toegeslagen. Waar ik in de zomer bij te grote warmte buiten op het terras ga slapen, verhuis ik in de koude maanden naar de mat in de woonkamer. Of naar de bank. Zoveel slaap heb ik door de band niet nodig.
Och, mocht u het zich afvragen, jawel hoor, ik heb een bed.

Ik zit hier eigenlijk een soort rekening te maken, wegens onzekerheid in het verschiet. Het einde van het jaar zou economisch een soort doodsteek kunnen betekenen, tenzij er een konijn uit de hoed komt gerold.
Tja, en hoe gaat dat dan? Doodgaan doe je niet van wat minder. Minder doen en gaan, doe je dan natuurlijk wel. En met al de dingen die ik al niet moet missen, heb ik toch al wat voorsprong.
Denk ik.