Mej.

nunc est, desiderat?' -- Nihil sane. -- 'At, si voluptas esset bonum, desideraret.' -- Ita credo. -- 'Non est igitur voluptas bonum.' Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. nam si ea sola voluptas esset, quae quasi titillaret sensus, ut ita dicam, et ad eos cum suavitate afflueret et illaberetur, nec manus esse contenta posset

(gisteren nog
sneed ze brood en smeerde
zalf op haar zusters been)

vandaag terwijl ze in haar zetel zat - bij het ochtendbrood -
en wellicht nog dacht - iets als: "ik moet meteen..." -
kwam hij onverwacht - een ongenode gast - de Dood,
achter hem de deur op slot, en zij: gastvrij als geen

(ongenood kwam hij
ook ongelegen?)



hoofdstuk 12, §5, p. 19

less than nothing?

 

"het boek was - denk ik - tweetalig"

White Night

Oh, I’ve not locked the door,
I’ve not lit the candles,
You know I’m too tired
To think of sleep.

See, how the fields die down,
In the sunset gloom of firs,
And I’m drunk on the sound
Of your voice, echoing here.

It’s fine, that all’s black,
That life’s – a cursed hell.
O, that you’d come back –
I was so certain, as well.

Anna Akhmatova

 

hoofdstuk 7, §10, p. 31, §11, p. 1
hoofdstuk 12, § 6, p. 24

il n'y a pas de rapport sexuel

 

hoofdstuk 7-11
hoofdstuk 12, §6, p. 15

betonnen mensen zijn voor 99% doorboring

omnis autem privatione doloris putat Epicurus terminari summam voluptatem, ut postea variari voluptas distinguique possit, augeri amplificarique non possit. [ 39] At etiam Athenis, ut e patre audiebam facete et urbane Stoicos irridente, statua est in Ceramico Chrysippi sedentis porrecta manu, quae manus significet illum in hae esse rogatiuncula delectatum: 'Numquidnam manus tua sic affecta, quem ad modum affecta

voor het verdwijnen komt eerst nog mos als verlossend vel voor een skelet, voor het sterven
het vlees van dit huis verteert, de tweede, de derde ronde van overleven,
nadat het hart, nadat het substantiële, nadat de raking van een hand - Midas? - ...
ik weet niet of ik gouden boeien wil
om me aan vast te houden
ik wil zand met wier gevlochten en verglaasd in de zon - de zon de zon, je mag er niet in kijken.
[...] geur tot aan de zwarte sterren, tot ver voorbij de Maan, en Venus en Mars en de Pleiaden
ogen van obsidiaan

[...] vrouw ruikt naar stervend leven, ze werpt
haar bloed in vuilnisbakken, laat het achter in Harare, London, Chicago, Rome,
Hwange, over de grens met Mexico... maar als ze dichtbij is neemt ze het terug
naar huis. En wacht tot de geur verstrijkt en de tijd en de maanden een twee veel
jaar
en ze achter zich leegte ziet - een spoor
in een wij
ze heeft de gratie van een schaap - herkauwt de dagen
dan de Spore die in het lichaam verspreid niets nodig heeft om te overleven.

er groeit mos op haar bloed - het lam
geslagen leven ingehaald
less than nothing is propere was
naakt aan de draad

burps
(& pardon)



hoofdstuk 7, § 11
hoofdstukken met tekort

hoofdstuk 12, §6, p. 12
dat met de tranen