Je me couchai sur un divan als een geketende hondet me mis à raconter ma vie so fucking boring
ce que je croyais être ma vie ik ben de weg erin kwijt
Ma vie, qu'est-ce que j'en connaissais ? je doet me twijfelen
Et ta vie, toi, qu'est-ce que tu en connais ? jij met je zekerheid
Et lui, là, est-ce qu'il la connaît, maar ik word langzaam in mezelf
Sa vie ? ik kom er wel.
(…)
Enfin me voilà donc couché zie me hier nu liggen
Sur un divan près de Passy op de grond onder een Pyre-nee
Je raconte tout ce qu'il me plaît : alles vertel ik je:
Je suis dans le psychanalysis schaamteloos en vrij
(…)
Il faut (…) tout dire, et le plus difficile, ze zeggen dat het moeilijk is
Si je n'hésite pas narrer des écarts sexuels et infertiles, maar bij jou ken ik geen weerhoudendheid
Ce m'est un embarras het geneert me allerminst
De parler sans détours de mort et de supplices om over de slagen te spreken, de zweep, je handen
Et d'écartèlements en het gevoel verscheurd te zijn
De bagnes, de prisons où de vaches sévices gek te worden door de willekeur
Rendent quasi-dément die me van zinnen brengt
Mais ces liens à leur tour tomberont dénoués al die knopen vallen losjes uiteen
Les symptômes s'expliquent en mijn sinthoom ontbloot zich
Comme le crime en fin d'un roman policier als de misdaad in een thriller
-mais ce n'est pas un crime ! maar het is geen misdaad !
...
untsoweiter enzomeer
(Onafgewerkte tekst. Tekst???)
Chêne et chien , Raymond Queneau
December 1903
En als ik over mijn liefde niet kan spreken –
Als ik niet praat over je haar, je lippen, je ogen,
Geven toch jouw gezicht dat ik bewaar in mijn ziel,
De klank van je stem die ik bewaar in mijn geest,
De dagen van toen die opdoemen in mijn dromen,
Vorm en kleur aan mijn woorden en mijn zinnen,
Op welk onderwerp ik ook inga, over welk denkbeeld ik ook spreek.
Kavafis
hoofdstuk 7 & 8
hoofdstuk 9, §10, pag. 9-16
En god-dog?
en l'amour en plus?
en zoveel meer?
