De
meeste critici beschuldigden mij van tegenstrijdigheden. Hij is een
anarchist, zeiden ze, maar hij gebruikt argumenten. Ik was stomverbaasd
toen ik deze tegenwerping las. Iemand die de rationalisten toespreekt,
kan zeker met ze argumenteren. Het betekent alleen dat hij niet gelooft dat argumenten een zaak kunnen beslechten — zij
doen dat. Dus wanneer de argumenten in hun ogen geldig zijn, moeten ze
de gevolgen daarvan accepteren. Het was alsof de rationalisten de
argumentatie zagen als een geheiligd ritueel, dat zijn betekenis
verliest wanneer het door een ongelovige wordt gebruikt. 'Hij zegt A,'
gilden de critici als ik een premisse geformuleerd had die ook zij
onderschreven, maar die ik dan gebruikte om er een resultaat mee te
produceren dat hen niet beviel, 'maar hij gelooft natuurlijk niet in A,
en daarom is hij tegenstrijdig.' Zijn filosofen zo slecht op de hoogte
van de functie van een reductio ad absurdum? Sommige lezers stoorden
zich aan mijn stijl. Ze lazen beledigende verdachtmakingen als
feitelijke beweringen en vatten grapjes op als serieus commentaar. 'Hij
zeurt, hij sputtert,' schreef de een. 'Hij schrijft als Karl Kraus,' zei
de ander. Iedereen had het erover dat ik gemeen was en agressief — ook
dat kwam voor mij als een grote verrassing. Agressieve mensen
beschuldigden mij ervan dat ik agressief zou zijn.
FEYERABEND P. - Tijdverspilling — De Autobiografie van Paul Feyerabend, Lemniscaat b.v.,Rotterdam,2007, pp. 175-176
Come over to the window, my little darling, Id like to try to read you palm I used to think I was some kind of gypsy boy Before I let you take me home.
Chorus: so long marianne, its time that we began To laugh and cry and cry and laugh about it all again
Well, you know that I love to live with you, But you make me forget so very much I forget to pray for the angel And then the angels forget to pray for us. Chorus
We met when we were almost young Deep in the green lilac park You held on to me like I was a crucifix As we went kneeling through the dark.
Your letters say that you are beside me now Then why do I feel alone? Im standing on a ledge and your fine spider web Is fastening my ankle to a stone.
For now I need your hidden love Im cold as a new razor blade You left when I told you I was curious I never said that I was brave.
O you are really such a pretty one I see youve gone and changed your name again And just when I climbed this whole mountainside To wash my eyelids in the rain.
