De taal die we spreken is eenvoudig, we spreken niet. Ik ben opgehouden te proberen te begrijpen. Hoogstens streel ik je nu of kijk ik je aan als ik je hoor. Geluid: dat wat is vóór taal ontstaat, vóór betekenis opgedrongen wordt en men krampachtig zoekt te voldoen aan wat de Ander vraagt.
Ik sloeg op pauken en cimbalen
De Kalahari lijkt me nu zo mooi: de eenzaamheid en de opportuniteit te verdwalen, te weten dat je onbereikbaarheid wederkerig kan maken en je te depriveren van elke poging die je zelf nog zou ondernemen. Wachten tot de kudde je vertrapt, die ene verlossende indruk die je kolossaal zal verbrijzelen, bevrijden.
liet je naam rollen over de pampas
(terwijl vloeit bloed naar de marge)
(terwijl vloeit bloed naar de marge)
Soms monster je me en probeer ik je ogen te vangen, te penetreren via je pupillen. Er is daar niets. Het spelletje van om ter langst win ik sowieso, want jij kan je niet beheersen. Als de spanning te groot wordt - reflecterend niets is een mise en abyme - ren je weg of val je aan. In het laatste geval ontmoet je mijn hand, mijn gestrekte vingers. En mijn lach die je afweert door me pijn te doen. Ik kan me vergissen: is ook dat weerkaatsing?
schreeuwde de talen die ik beschikbaar had
(een stroom mengt zich tussen de tenen van de zee)
(een stroom mengt zich tussen de tenen van de zee)
Ik doe niet langer moeite om je te begrijpen.
Toen ik jou de eerste keer per ongeluk pijn deed, schrok ik. Toen ik merkte hoe vaak jij me pijn deed en daarbij niet anders reageerde dan wanneer je zogenaamd lief bent, toen ik die volstrekte onverschilligheid ervoer, verloor ik mijn berouw. Er is geen intentionaliteit, niet bij jou, niet bij mij. Niet als we elkaar pijn doen, ook niet voor de rest.
(pijn x pijn x pijn)
op pampas rijmt niets, er is zelfs geen echo
(behalve het desolate rollen van een rrrr, zoals een prof. ooit demonstreerde, nodig zodat de zoon de vader zou horen, vooral opdat de vader een instrument bezat dat dienstig was daar in het Westen. Een a was het ander element, toen al. Nu, jàren later, pas ik dat stuk retroactief in. Hoe nu aan toen betekenis geeft.)
(op pampas rijmt mogelijk ramblas, ambras, the Mamas & the Papas, Herodes Antipas enzomeer, maar niet in dit register.)
(behalve het desolate rollen van een rrrr, zoals een prof. ooit demonstreerde, nodig zodat de zoon de vader zou horen, vooral opdat de vader een instrument bezat dat dienstig was daar in het Westen. Een a was het ander element, toen al. Nu, jàren later, pas ik dat stuk retroactief in. Hoe nu aan toen betekenis geeft.)
(op pampas rijmt mogelijk ramblas, ambras, the Mamas & the Papas, Herodes Antipas enzomeer, maar niet in dit register.)
Ik ben allang gewend aan je autisme, net zoals jij aan mijn vasthoudendheid. We leven beiden op onszelf, soms dichter op de huid dan de eigen handen, maar altijd ommuurd
door de lucht
de lucht rond je vibreert van spanning...
Hoewel de temperatuur gestegen is, ril ik.
Zoals toen.
(Terwijl ik dit schrijf.): 'Ha! Daar ben je".
Je maakt dat ik een beetje lach.
Lachers hebben geen brood...
