Op zoek naar de wiskundige wortels van de geheimen van de sommelier bungelt de abacus aan een betekenende vinger. Je zei dat ik - ondanks mijn tegenboodschap - wel degelijk wis-kunde heb. Veel tot taalt zich nu pas als een embryo dat groeit. Hoe intens de focus ook, het hart van de materie is niet eenvoudig te penetreren. Bergwachten tuimelen over elkaar en wolken pletten spruiten in een hersenpan. Slordig worden ideeën gelyncht samen met hun fletse woorden. Compostresten plaveien een landkopersweg naar nelders en zand stuift geschift de hemel in, door je neusgaten. Oesters broeden er op. Verstrooide parels en hun bestemming, geoogst of niet, onregelmatig als het slaan van de katten staart de blik naar de klepel, die arrogant tijd aan de maas likt. Ik vermaal wat regels en verf je gezicht. Je beeld bleekt altijd na in tegenstelling tot wat men denkt: dat het branden is. Je beeld brandt in in tegenstelling tot wat men wil: dat het zal bleken. De horizon van mijn dag strooit sporadisch maar cassant. Ik zeg je, ingescheurd tot het bot: niets ervan wil ik missen.
Het is woensdag of selderij.
hoofdstuk 7-10
hoofdstuk 11, § 8, p. 10
fout is niet fout
4 opmerkingen:
sterke woorden. ik bedoel stuk voor stuk.
Stuk voor stuk... uit een woordenboek. Neen. Dat is niet waar. Er staan vreemdelingen tussen.
maar ik had geen woordenboeken in gedachten.
de sterke woorden, ze vielen op.
Mooi dat je dat op die manier leest.
Een reactie posten