The Heidegger correspondence confirms that Arendt lived this principle. In 1950, seventeen years after they had last communicated, Arendt and Heidegger met again, when she went to Germany to help track down stolen Jewish cultural treasures. At times, she had been publicly critical of Heidegger’s behavior during his rectorship and afterward, but the renewal of their ties banished all her suspicions. “This evening and this morning are the confirmation of an entire life,” she wrote to him after their meeting. For the next two years, their love enjoyed a brief afterlife, as Heidegger wrote poems about her and told her things like “I wish I could run the five-fingered comb through your frizzy hair.” Even when the jealousy of Heidegger’s wife, Elfriede, brought this quasi-romance to an end, Arendt kept in touch with her old teacher. In the last years of his life, she helped get his work translated in America.
(exc. uit Beware of pity, Hannah Arendt and the power of the impersonal.
by Adam Kirsch)
13 opmerkingen:
love is evil. Op dit moment kan ik er wel mee akkoord gaan als ie dat zegt; I pick out something. Imbalance. Ik ga ver mee
Love is evil and we are so many evil doers. Weinig ruimte voor halfzacht gewauwel over harmonie. Een verademende constatering, al dat geweld.
Platos herstelde eenheid der zielen is er niets bij he. Ik geloof Zizek eerder dan Plato.
Het creatieve / creërende aspect van de catastrofe, van Geweld, wordt natuurlijk politiek correct gefnuikt.
"I wish I could run the five-fingered comb through your frizzy hair"
Die dekselse Heidegger !
Wie weet welke volzin Zizek in het oor van zijn (voormalige) geliefde fluisterde ..
(clixese)
ik hoop dat ie onderscheid kan maken tussen prive en zakelijk, als ie met zijn liefje samen is
Ik hoop dat Žižek de pervert is die hij voorgeeft te zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat hij een resem obsceniteiten achter de hand heeft die hij te gepasten tijde kan debiteren.
voor het ethos hoop ik van wel
voor zijn partner nietq
Eerlijk gezegd interesseert het liefdesleven van Žižek me geen jota. Voor mijn part slaat hij zijn partner bont en blauw en beroept zich op zijn uitspraak over het verschil in interpretatie daarvan in Oost-Europa en West-Europa.
De ware utopie (ik citeer hem in vrije vertaling) is wanneer de situatie zo zonder een manier om ze in te lossen is binnen de coördinaten van het mogelijke, dat je puur uit overlevingsdrang een nieuwe ruimte moet uitvinden. Utopie is geen vrije verbeelding, utopie is een kwestie van meest innerlijke dringende noodzaak als de enige uitweg en dat doen wat nodig is.
Voor mij is dat het belang van de katastrofe, dat de utopie niets met harmonie te maken heeft maar met iets pure dynamiek.
Katastrophè: het ondersteboven keren.
Niemand zegt dat het de facto leuk is.
elke utopie is claustrofobisch.
Vandaar het belang van de katastrofe.
ik vatte Zizek maar samen.
en ja, misschien klopt jouw idee ook wel. intuïtief voel ik er veel voor. ik heb er niet over nagedacht.
maar dan begrijp ik niet waarom je utopie 'dynamisch' noemt. precies daar verzet hij zich tegen. de ware utopie is het "onbestaande" ervan.
Utopie is een kwestie van meest innerlijke dringende noodzaak als de enige uitweg en dat doen wat nodig is
Daar ligt de dynamiek.
Een reactie posten