fysiek

Dan begeef je je nog eens buiten. Je gruwt van het teveel aan mensen, de al te blinkende winkelramen, te veel rotzooi en tegoedgelovigheid. Je realiseert je bovendien – als werd het je in een visioen geopenbaard, wegens totaal niet bezig met dat soort evenementen - : ‘Het is solden-tijd!’ Moment voor een meer dan hartsgrondige: Oh jee! (er wel voor zorgend Z/zíjn naam niet voluit te aanroepen.)

Na maanden van onthouding, koude ontbering in de winter, besparingen allerhande, vooral het ondertussen vakkundige splijten van een cent en het opbouwen van een budget om voor een keer iets anders dan proviand mee in te slaan, mag er nog eens boek gekocht worden.

Had je nog niet voldoende? Stond je appartement nog niet vol? Laat je je ook niet gewoon verleiden door een banale lust? Pfff, het kan me in deze kwestie eigenlijk gestolen worden. De elektronische bibliotheek is al een mooie verzameling, maar niet alles, en zeker net die dingen die je soms fysiek wil raadplegen, is downloadbaar.

Ik denk aan… (maak handgebaar om galopperende gedachten terug in het gareel te dwingen, bedenk me dan en laat ze vrank dwalen over miljoenen pixels, een gezicht. Ook dat is niet fysiek downloadbaar en zelfs virtueel is het en waar of voor wie het staat… Oostindisch ver. Slik.)

Het straatbeeld aldaar blijkt hoge concentraties aan rastakapsels te herbergen, evenals hordes zwangere vrouwen. En vooral veel ménsen. Huh!
En het is heel vreemd daar, terug na… een kwarteeuw of zo. Ook de boekhandel. Bij afrekening realiseer ik me dat getal en ontmoedig het kassameisje – of ik in hun klantenbestand sta? - te zoeken.
Computers waren er toen niet.
Zonder moeite krijg ik een korting van 10% gepresenteerd. Klantenbinding in achteruit. Anderzijds, ik heb al een nieuwe bestelling geplaatst. Leve de economie.

Ondertussen heb ik weer een aantal andere werken gratis gedownload. Kwestie van eetgeld over te houden. Ik kijk nog even naar het jekanwelnaarmekijkenmaarvoorderestookniets-gezicht op het scherm.
Shut down, vraagt het vakje over zijn mond lang na middernacht. Zwijgzamer kan het niet. Tja? Ja dan!

(Hardnekkig, stijfkoppig, dwars en vertrouwend: een ruptuur in het moment: “Ik weet dat je er bent”.)