XL - Lukas 19:40

, cum ipsi naturae patrioque amori praetulerit ius maiestatis atque imperii. [24] quid? T. Torquatus, is qui consul cum Cn. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Silano emancipaverat, ut eum Macedonum legatis accusantibus, quod pecunias praetorem in provincia cepisse arguerent, causam apud se dicere iuberet reque ex utraque parte audita pronuntiaret eum non talem videri fuisse in imperio, 

[...] spoke the world into exsistence...

 

Het landschap brandt en boven de vlammen vliegt de havik, omdat hij het kan. Het is de olifant niet zijn aard.

Structuren van weten en geloof in taal gegoten, het zachte brons van een stem die alterneert tussen keuvelen en heersen. Hoe niet verloren geraken in woekerend schuim, duiven-engels en halfbloedblues? Een zacht vergif uit de slachtersvogel zwelt aan tot een rapsody in rood en de wind beeldhouwt en poliert.

Hematiet - zei ik het al - kleurt rood bij het slijpen, bloed van ijzer.
Jij, die mijn liefde door de stenen kent - ochtenden breken als quartz fumée met veldmist, kristalfantomen bij een lage zon, de robijn van de top van je sigaar, de geur van golven in jaspis, de veelzijdige - Plato had het over een geode.
Al die tijd.

In het brandpunt schijnt de herfst.
Het is volle maan.
Is er Koffie

hoofdstuk 7, § 11, p 11

hoofdstuk 11, § 10, p. 13

XXXIX - rodeaucol-art

indignius. ad maiora enim quaedam nos natura genuit et conformavit, ut mihi quidem videtur. ac fieri potest, ut errem, sed ita prorsus existimo, neque eum Torquatum, qui hoc primus cognomen invenerit, aut torquem illum hosti detraxisse,ut aliquam ex eo perciperet corpore voluptatem, aut cum Latinis tertio consulatu conflixisse apud Veserim propter voluptatem; quod vero securi percussit filium, privavisse se etiam videtur multis voluptatibus

Microtribaal, zo zou je het kunnen noemen, gekissebis over identiteiten en hoe realiteit virtueel als door die bepaalde soort ficus omstrengeld is. Hoe harder het geroep hoe feller de slag in het eigen gezicht. Jaloezie. Enzo. Van het kind dat stierf en de electrocutie weet je. Para flesj, back in simultane tijden.

MamaSoko liep het mealieveld in en stak zichzelf in brand. Kleine Aap keek toe en sopte zijn teen in een blik bonen die de adelaar had gedropt. De wereld is rond, maar heeft ook toen een scherpe kant bijgekregen. I'm in that corner nu. In een ton kringelt water rond een cohort paardenneuzen. Kunnen handen nog bevlogen zijn?  Vijf vingers op mijn ogen. Hegels tenen zijn overspannen met vele noten. Vandaag heeft Hoofd stuk 3 3 benen, net als de rest die zijn voeten baadt in olie van druk papier, verleden geschriften, lapsussen en filosofa's. Weet je dat er onlangs een veiling werd georganiseerd? Wat beeldjes, zijn bed en bureel, dat soort dingen. Zucht. Tastbaarheid is niet ongewenst, maar ik denk niet dat ik de hexagone basaltblokken in je borst kan raken, grotten vol mineralen, lichtinval, rutielnaalden, glans en ongepolijstheid,... niet de kristallen, de ruwe, de gladde agaten, de hartkleurige jaspis of het obsidiaan. Een geode, dacht je, dat het heet. Maar je wíst het. Een anagram voor de ochtend, als de koffie aroma met wenkende handen verspreidt en de top van een sigaar nagloeit, voorgloeit voor de dag van het symposion. Gulzig, gulzig als een boer die leven snuift en zijn vlerken leent om landschappen te schilderen. Een schaduwbestaan uit de kunst. 

Het mechanisme van je geest is als vingers die origami plooien. Mathemen met wiskundige borstels, verveegd in zinnen die onbekende gerechten lijken. It's an acquired taste. Hmja, met het gevaar dat erin rust: verslaving aan de keuken. Het risico van een Lorelei die zingt. Vandaar de was in jouw oren. En die grote lach die met gespeelde afschuw ri-du-culiseert.  Wat - What the fuck!

ander boek, hoofdstuk 99

hoofdstuk 1-6

hoofdstuk 7, § 10-11

hoofdstuk 8, § 3, p. 26

hoofdstuk 9, § 10, p. 26

hoofdstuk 11, § 10, p. 7, p.11

XXXVIII - Lord of the fly

ostendit; iudicia rerum in sensibus ponit, quibus si semel aliquid falsi pro vero probatum sit, sublatum esse omne iudicium veri et falsi putat. [23] Confirmat autem illud vel maxime, quod ipsa natura, ut ait ille, sciscat et probet, id est voluptatem et dolorem. ad haec et quae sequamur et quae fugiamus refert omnia. quod quamquam Aristippi est a Cyrenaicisque melius liberiusque defenditur, tamen eius modi esse iudico, ut nihil homine videatur

Lange schepen snijden de vaart als muziek en zeven patronen. Een golf is geen golf wanneer zij door jouw vingers glijdt, als veel fluwelen rood perzik te perziken zalft en slaat. Eerst met de linker, dan de rechter die de titel draagt 'le nom du p...'. Je speelt een gloria op naakte benen, hazelpoten in een land dat rust op één steel als een woestijnman die zijn vrouw het firmament schenkt op de rand van een waterkruik, kameel boven de kamelen. Dragend zal een hoofd nooit buigen.
Rubens sprak zij, die - zo wordt beweerd - niet exemplarisch was voor zijn tijd wat betreft afgeronde voorkeuren, en Grieks - ook een beetje. Hij Hebreeuws met een gerookt accent en zij inhaleerde, werd hoedster van een vuur, dat brandt op notenhout en chassidische verhalen. Onder andere.
Als mes voor mes vielen de bladen van de roze bloem en hij lachte, in zijn oase.

(Misschien moet je proberen iets meer...? Wat doet die bloem daar bijvoorbeeld? Veel van de rest kan ik niet lezen. Ik heb een muggenbeet op de top van mijn pink. Of all places. Ik moet ervandoor nu.)

hoofdstuk 6, §5, p. 24
hoofdstuk 11, § 10, p. 3, p. 7
tussenstuk 7, 10de cm, ergens na de middelste Fug

XXXVII - ...- --- ..( -..) ...

.... . -.-. - .- .-. . -.   .... . -...   .. -.-   --- --   --.. .   - .   .-. . -.-. --- -. ... - .-. ..- . .-. . -. .-.-.-   .--- .   ... - . -- --..--   -.. .- .- .-.   .. ...   --.. .   -.. .- -.   --- -... .--- . -.-. - .-.-.-   .. -.-   --.. . -   .... . -   --- .--.   -.. .   ... -.-. .... --- ..- .-- .-.-.-

hoofdstuk 7, § 10
hoofdstuk 8-10
hoofdstuk 11, § 10, p. 7

XXXVI - panden

nullo modo probantur, tamen Democritum laudatum a ceteris ab hoc, qui eum unum secutus esset, nollem vituperatum. [22] Iam in altera philosophiae parte. quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est. tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet, non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua via captiosa solvantur ambigua distinguantur Weet je hoe hard ik moet lachen om je okselplotsheid? Is het leven zo eenvoudig: dat wat achter je sleept opnieuw in dozen gaat en huizen inwisselbaar zijn? Hier zet ik alles naast en door elkaar onder een palle zon. Ik bekijk de dunheid van je enkels. Kameleons en zand dat stuift, je kleren kleurt aan de poorten van Tangiers bij de derde plooi in het laken waarop ik lig naast de kromming van de nek. De kitzak op je schouder kleurt aaprood en nu ik wakker ben weet ik weer wat hij bevat. En na vannacht, na het versturen, jij ook. Weer. Hoe vaak heb ik gezegd dat ik die beige voetstap die uiteenviel in een mozaïek met een buitendeur, als een dier met een leren rug dat aan de voorkant de ogen die ik niet mag zien weg fixeert - nat of mat? - blijf horen. Elders gaat het over dode kinderen en elders is het altijd tragischer dan hier. Ik wieg de komhier en blijfmaar als een negatief, soms klein, maar vaker groot en doorleefd. Het is een jongen, denk ik dan. Elders zal hij spreken. Hier was ik prematuur misschien tot Komtnog en Mettertijd.

hoofdstuk 7, § 10, § 11, p. 1, 11 e.v.
hoofdstuk 8, duchamp is niet duchamp
hoofdstuk 9, § 10, p. 25-26
hoofdstuk 11, § 10, p. 2