Ik herinner me in mijn geboortestreek een koppel zussen en een broer, waarvan het huis onteigend zou worden ten voordele van een wegverbreding. Ze weigerden. De onteigening werd doorgezet en als schadeloosstelling kregen de daklozen op het overblijvend stuk grond een chalet met alles er op en eraan, luxe die ze niet kenden in hun oude woonst.
Die mensen weigerden in dat chalet te gaan wonen en construeerden met allerlei materiaal een bouwsel dat ze betrokken.
Ze hebben daar lang gewoond. Als een symptoom, een levende pestbuil op de huid van het systeem.
Beter is de vijand van het Goed.
Brieven, hfdst 9 p. 114
