De dood van de dichteres Elisabeth Eybers, bijvoorbeeld. Ze woonde al jaren in Nederland, maar bleef dichten in het Zuid-Afrikaans (en het Engels).
Het moet een jaar of 30 geleden zijn - misschien iets minder - toen ik mijn eerste gedicht van haar las (die seun klim druipend uit die bad, sy hele lyf is gaaf en glad tot in de holte van sy naâl waaroor een seepbel span... enzovoort).
Onderstaand gedicht vind ik heel sterk om méér dan één reden:
Mammectomie 'n Wreed-berekenende deernis het
één van die tweelingheuweltjies geplet.
Dié spieëlbeeld sal sy voortaan nooit ontvlug:
uit één oog staar die vreemde torso terug.
'n Amasone, half-hermafrodiet,
kon feilloos haar gespierder vyand neerskiet
- die regterbors koelbloedig weggebrand,
niks tusse ribbehok en boogsnaarhand -
volgens Herodotus.
Dis nou te laat
en te onmitologies vir só 'n haat....
Te laat, goddank te laat: blindelings omvou
haar vriend die nuwe onvoltooide vrou.
Uit: Versamelde gedigte, Querido, 1990, Elisabeth Eybers
