Dagen van koorts en zwarte calla’s
Anthurium met stamper
Dekens, rillen, paniek tot bloedens toe
Er is een gat in mijn lege buik
Geen echo je h(v)olle stilte
Ik sleur met wapens, schild en lans
Hoe wil je me dan?
Gekookt? Gestoomd? Verbrand?
Tot asse?
Het witte vlees gekerfd
Een appel als ballgag?
Marinade van angst, verlaten verdriet
Ik zoek je borst, je woorden
Drink aan je vingertoppen
Ik wil de eik, het mahonie, de eb
En kijk
Dagelijkse den, met geur!
Waar ben je dan? Het bos wortelt
Ik zoek je schors, je takken, je oksel
Laat me dan rusten? Eindelijk toch?
Je doolt als een wolf in mijn rangen
Verdeelt me in scherven van alleen
Verlangen
En klein durven zijn
En vrouw en vertrouwen
En hoop dat je me lust
