Palmboter op een huid als
glimmend gepoetste medailles
de tepels, het zand, de
zuigkracht van leven
een verzoek bedrijven – liefde is niet!
(niet dus houden van… maar zijn -
een injectie, een lijf, een ding)
vertrekpunt is eindpunt
waar één van beiden?
Nu je het jammervlees van mijn dijen
niet langer bekijkt
de grand écart voor niets
nochtans je voet tussen de deur
je hoofd,
want waar ik het huis wil sluiten
houd jij alles open…
ondanks
je granieten rand van zwijgen.
Een horizon vol gekeel-
de varkens
de schreeuw o de schreeuw
komisch zonder geluid
cradle-to-cradle
de augiasstal ontruimd…
Je ontbreekt me
zolang je geen woorden geeft
Naai me dicht en ga!
Of blijf!
