Stel je voor dat je maakt. Byzantium bij voorbeeld. De tijdmachine gooit het woord op mijn ochtendwang: Machenshaft. Ik zag het worden in kleur en zin en slaag en voedsel en vingers die progressief hun gehoor verliezen maar dip op pip het fijnste garen fixeren, rood en blauw en geel en knip, voor het in het binnenste verdwijnt. Er groeien distels in je baard en je ruikt naar 38° - Iliaden geschreven op huid. Eenvoudige recepten gespiced met een kop gras cumuleer ik de wolken, schuif ze op een hoop, want het moet bliksemen, Nom de tonerre, duistere aanroepene in een oude gang, een huig, een strot die nauwelijks meer ademt. Schrijvers van de storm vullen de voederbak van caniculaire nachten, de donkerte in je lokken, en geruisloos wiekt een uil tussen de groene menigte, waar applaus zwelt onder de hand van de wind. Mensen moeten gekruid. Kok, jij weet dat als geen, op punt brengen van. En laten sudderen. Soms flambeer je. Donder bliksem, een bekken vol vuur van ach naar och en ochtend en nacht. Je uitsmijter krult als de staart van een schorpioen. Alles dat altijd openblijft, werd duidelijk op mijn -rug, is hegeliaans negeren, een breuk. Het regent omgekeerd. Oogwonder, omtaal een rode angelische vraag, korstend al, maar nooit dicht.
Welk geslacht heeft hij?
hoofdstuk 7
hoofdsteak 8, §9, p. 17
hoofdstuk 11, §9, p. 7
