'de Schreve'
het landschap steekt zijn stokken door
het stralen
van een bleke zon -
de adem van de grond,
de natte huid,
het dampen van een mondtoorts
licht
hoe gloeit het bij de sprekende wond,
hoe smeult het
in de gothiek van het verhemelte
als zinnen gemalen worden,
herschikt
verhit
het gemoed stutten tot
het landschap stokkend incasseert
Het oksaal is gevuld van gerucht
waarlijk zingt het
koor noch uitverkoren
wat is geboren
welk monster zag het licht, de lucht?
hoofdstuk 7 -> 9 -> 12
hoofdstuk13, §4, p. 1-11
2 opmerkingen:
... al moet ik eerlijk toegeven dat ik je vaker niet dan wel begrijp. Maar dat houdt de wereld een beetje spannend ;-)
Zelf probeer ik concreet en helder te zijn. Maar ook dat is gewoon een keuze -
Ik had er überhaupt geen idee van dat je een van de sporadische lezers was / bent.
Fijn.
Een reactie posten