gehaktbal met krieken

hoofdstuk 7 - 12
hoofdstuk 12, §12, p. 25 & 27
kersen en stenen
ik schrijf geen krant - even you don't understand, toch volg ik jouw instructies
Moires

mapeaulogie

quis eas aut laudabilis aut expetendas arbitraretur? ut enim medicorum scientiam non ipsius artis, sed bonae valetudinis causa probamus, et gubernatoris ars, quia bene navigandi rationem habet, utilitate, non arte laudatur, sic sapientia, quae ars vivendi putanda est, non expeteretur, si nihil efficeret; nunc expetitur, quod est tamquam artifex conquirendae et comparandae voluptatis --Quam autem ego

Neem me marcelena
Een wezen op mijn lijf, het trage duwen schuift me naar de rand en over, het bewustzijn met zijn knoken rond mijn schouders lacht. Zo gaat het wel, het wacht. Tot ik val. Het weet dat ik niet weet en me de kater droom die de puinhoop van het bed verkent en niet de droom die me verkracht. En dromend stel ik vast dat ik geniet. Het overzicht dat me geboden wordt om tegelijk drie Zijns te zijn. Zijns te zijn. Zijn te zijn. Bardelona. Niewaar kamer.aad?
Ik wil niet dat je me vertaalt
- bijdriegelijk -
Shaddai, de overtallige borst, de voortgezette tepelrij, de daktent op je lijf - 
verlaat me niet
ik raak je jou niet aan, niet jouw jij,
het bereik dat haal ik niet, het rijk dat
nu - naakt -
drievuldigheid ijkt, middelpuntvliedend handgeslingerd
poolijs, gepeaulijst in je mosselmond, je muil, je malle mal,
mijn molensteen,
jou tempeldienstig contemplerend, vol vervéélende jaarnachtigheid
nochtans -
(wacht!), van tijd achterlatend wat voor tijd zich verslijt,
(ik mijn) hij zijn verse verzen smijt (pervers perdriegelijk),
zich afwindt als een klos,
dradelijk stroomt
taptap slangs
je zilverkoele huid
ver-zilver-geldt
al wat jij bent - (jij) doodt -
ten gronde nieuwtuig niets dan een nieuw niets
En ik, ik nood een grote schoot, zo klein kan je niet worden als van een amoniet de werveling, zinnen waarvan je je bedient om als een Zeus de wereld te beslapen, de schepping van méér dan europa op de kleinste plek, langs die waar mijn naakte zool en palm de aarde raken. Vreemde bloemen bloeien sinds de tuinman kwam.
Spreek zacht de woorden ik en willen bij het bladeren, ook heel en veel, spreek ze illegaal zacht. Ze staan te obstinaat in.geschreven.
Je naam is die van het verloren tekort, het geheelde geheel, de ene, hermafrodiet ben jij, ontspoord in levens-
de kwetsenboom
Door het venster stijgt een ballon



hoofdstuk alfa
hoofdstuk 12, § 12, p.9 - inqbus

à travers le...

Jeff Wall - Destroyed room, 1978

femmetasma 

das schreckliche Frauenzimmer 

geur van malangue in bestorven chocola

moeder taal 

ontwij tot voorbij 

hoofdstuk 8, §6, p. 1

hoofdstuk 12, § 12, p.4

Flac; Qui es-tu, toi qui me regardais?

etceteratara