woensdag 19 september 2012

ruawayk

omnesque et metus et aegritudines ad dolorem referuntur, nec praeterea est res ulla, quae sua natura aut sollicitare possit aut angere. [42] Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. quoniam autem id est vel summum bonorum vel

Geode ochtend
licht als gerookte quartz
en in de verte de zon
in de punt van een sigaar
schijnt de herfst
het is nieuwe maan en er is
koffie

Is 't er?



hoofdstuk 8, § 1, p. 15
hoofdstuk 12, § 9, p. 18
(+g)

zondag 16 september 2012

Luce Irigaray

"quand nos lèvres se parlent"




hoofdstuk 7, §10
Irigaray, Lessing, Kristeva, Butler,
hoofdstuk 12, § 9, p. 16

vrijdag 14 september 2012

kussen uit Mongolië

nulla spe proposita fore levius aliquando, nulla praeterea neque praesenti nec expectata voluptate, quid eo miserius dici aut fingi potest? quodsi vita doloribus referta maxime fugienda est, summum profecto malum est vivere cum dolore, cui sententiae consentaneum est ultimum esse bonorum eum voluptate vivere. nec enim habet nostra mens quicquam, ubi consistat tamquam in extremo,


Zondag is de naam, qui tollis peccata mundi. Zondag, berouwloos, de hitte van gesmolten onderbuikgoud. L'un dit que je suis, je suis que je suis. Pas à vendre-di. Passe. Niet in de pas. Jamas, flapjas, tapas, sas, -as, -as, -as. Vrij-dag, papapapapapàssion. Pas sion. Si on, quoi? Westu? Westu bleben? Bistu? Lente, zomer, hoogzomer voorbij (bis bis). Herfst en derfst, je te cherche, je te - cher che. Gescheiden, glazen wanden, melkglas, doek. Doek en kleur. Le rouge et le noir. Noir de noir pour notre santé. Waar o waar? Gescheiden? Het hart buigt niet als een knie, al wat het doet is pompen, pompen tot kapot. Een beetje bloed op de meet - lijn - streep -; scheid niet wat heel is.

Ik wil de restricties niet, niet de ochtenden die vastlopen als schepen in een zandbank, de dag die knoeit, de dag die niet groeit en ondermaats met krakende kaakwielen tijd hapt. 

Er trekt een droom voorbij, de paarden bijten. Mijn hand, vuistig, rust tussen de uurwerktanden. Ergens klinkt een klokkenspel. De droom is een femmetasma uit steen. Zij verdwijnt terwijl ze verschijnt, oneindig deelbaar in boek en hout, horizonverticalen, vluchtig als het Noorderlicht. Mag ik haar zien? Mag ik je zien? Zal ik de woestijn in lopen? Na je... ? Of naar Kirgizië gaan? Op sloffen van vilt, aldragend, de pantoffels ohne geluid. Het is ver weg bovendien. Misschien is er geen web. Misschien is het de ultieme snede, de navelstreng geknipt, de glasvezelkabel gestript, het koper gestolen, einde contact, want einde van de wereld. Ik ren op hoge hielen. Waar, dat weet ik niet.

Je bent dichter met verve dan zonder, versomsdichtgedacht. Het oorkussen dat je me liet - toen je naar Gobi vertrok - is het creatieve gebaar. Slapeloosheid is een goede vriend sedertdien.
Denkend aan.

hulpcitaat :
"diep ademen en er door, zou ik zeggen. Het IS gewoon zo. Dat heeft te maken met de structuur van het verlangen, het verlangen dat je langs de Andere doet. Ademen dus."
 je Naam.





hoofdstuk 7, § 11, p. 11
hoofdstuk 8, § 3, p 5-6-7-8
hoofdstuk 12, § 9, p. 11 





donderdag 13 september 2012

der Meister und seinem Schüler


Elias Canetti - Masse und Macht

zondag 9 september 2012

Tom & Jerry :)


Gewalt und Macht
Der Unterschied zwischen Gewalt und Macht läßt sich auf sehr einfache Weise darstellen, nämlich am Verhältnis zwischen Katze und Maus.
Die Maus, einmal gefangen, ist in der Gewalt der Katze. Sie hat sie ergriffen, sie hält sie gepackt, sie wird sie töten. Aber sobald sie mit ihr zu spielen  beginnt, kommt etwas Neues dazu. Sie läßt sie los und erlaubt ihr, ein Stuck weiterzulaufen. Kaum hat die Maus ihr den Rücken gekehrt und läuft, ist sie nicht mehr  in ihrer Gewalt. Wohl aber steht  es in der Macht der Katze, sie sich zurückzoholen. Läßt sie sie ganz laufen, so hat sie sie auch aus ihrem Machtbereich entlassen. Bis zum Punkte aber, wo sie ihr sicher erreichbar ist, bleibt sie in ihrer Macht. Der Raum, den die Katze überschattet, die Augenblicke der Hoffnung, die sie der Maus läßt, aber unter genauester Bewachung, ohne daß sie ihr Interesse an ihr und ihrer Zerstörung verliert, das alles zusammen, Raum, Hoffnung, Bewachung und Zerstörung-interesse, könnte man als den eigentlichen Leib der Macht oder einfach als die Macht selbst bezeichnen.
Es gehört also dazu - im Gegensatz zur Gewalt - eine gewisse Verbreiterung, mehr Raum und auch etwas mehr Zeit. 



Elias Canetti - Masse und Macht




hoofdstuk 7, § 10, §11, p. 11
hoofdstuk 8,9,10,12 pagina's

hoofdstuk 12, § 9, p. 9
Walter Benjamin
Kant avec Sade
Hegel
looney tunes